~Las Morderców II~ THE PREQUEL

0.1

- KAAATEE! - Usłyszałam głos mojej siostry. Jak zwykle budzi mnie wcześniej niż powinna.. Wkurzająca, ale słodka.

Jestem Kate Hudson, to co teraz piszę ukrywałam przez długi czas dla obcych mi osób. Wachałam się przed napisaniem tego.. nie chciałam aby ktoś lub coś wiedziało o mojej niemiłej przeszłości. Ale teraz mam na to odwagę, więc osobo, która jakimś cudem znalazła teb stary dziennik, przeczytaj to do końca.

Zerknęłam jednym okiem na stojącą obok mojego łóżka Harley - słodkiej, młodszej ode mniej niebieskookiej blondynki. Prychnęłam i w milczeniu wywlekłam się siłą z łóżka. Blondynka obserwowała każdy mój ruch i niecierpliwie oczekiwała aż w końcu się z nią przywitam.

- Hej Harley - odpowiedziałam w końcu - gdzie mama?

- Jak sama wiesz w pracy... - usmiechnęła się jak to ona - tata również, dlatego to ja cię dzisiaj obudziłam.

- Rozumiem - powiedziałam z lekką ironią - jesteś najlepszym budzikiem na świecie - zaśmiałam się i poklepałam ją po głowie. Zaśmiała się, ja wstałam i po kilku minutach (15 - 30 min) byłam już gotowa do wyjścia. Sięgnęłam jeszcze po mój telefon, a z racji że Harley wyszła wcześniej ode mniej - wyszłam bez pożegnania.

Idąc do szkoły postanowiłam pójść krótszą drogą niedaleko lasu. Idąc tak poczułam wibrowanie telefonu w mojej kieszeni.
Napewno Harley.. - pomyślałam.
Wyjęłam telefon i sprawdziłam co to.

"Nowa wiadomość od numeru: 72727272"

Z lekkim strachem otworzyłam wiadomość.

"Nieznany: WRÓĆ DO NAS

Ja: Kim jesteś?

Nieznany: ON CIĘ POTRZEBUJĘ

Ja: Kto? Kim jesteś do cholery?

Nieznany: NIKIM A JEDNOCZEŚNIE KIMŚ, KATE. MUSISZ TU WRÓCIĆ. ON CIĘ POTRZEBUJĘ. MY CIĘ POTRZEBUJEMY. JESTEŚ NIĄ. SĄD DOBIEGŁ KOŃCA."

Przestałam odpisywać. To było naprawdę dziwne.. napewno jakiś nienormalny człowiek się nudzi.. Schowałam telefon. Postanowiłam nie iść dzisiaj do szkoły. Tuż przed bramą skręciłam w inną uliczkę i starając się, aby nikt mnie nie zauważył poszłam przed siebie.