An Unexpected Love

Expect the Unexpected

Ysa's POV

Nagising ako at agad naalala yung message ko kay Ivan. Nagcheck ako ng ig, "Seen by Ivan". Well, I guess he doesn't talk to weird stalkers like me. Smh. I checked the time, 9:30 am. Kailangan ko nang bumangon at pumunta sa book store. Kumain at naligo na ako, saka umalis. Pagpasok ko umasa nanaman akong nandun si Ivan. Always remember, "Wag umasa, nakamamatay." Ang weird din kase usually earlier na dumarating si Kayla kesa sakin. Well, not everyday is the same.

I went to the fiction aisle. May mga tao nga kaso puro babae. I went out. Pumunta akong Starbucks as usual. Nakita ko nanaman yung lalaking humarang sa akin kahapon. Iniwasan ko siya kasi baka kung anong gawin sa akin and ordered a Chocolate Chip Frappuchino, then sat at the farthest seat from him.

"Miss marurong po ba kayo magbasa? Nakikita niyo po bang may reserved sign dito?" Halatang galit na galit yung tono niya.

"Sor- IKAW NANAMAN?!" Akala ko ba may upuan na tong lalakeng to?

"Miss, aalis ka ba o hindi?" Pinagpatuloy niya pa talaga ah.

"Diba may upuan ka na? Dun ka umupo, dahil hindi ako aalis dito hanggat empleyado ang magpapa-alis sa akin!"

Umalis na siya. WAHAHAHAHAH DI RIN PALA MAKAGANTI EH! Mga 10 mins, dumating siyang may kasamang babaeng naka Starbucks uniform.

"Ah, miss, reserved po talaga yan sa isang customer. Sorry po,ma'am." Kahit pinapaalis niya ko eh nakangiti parin.

"Oh, ano? Ayan na, empleyado. Aalis ka na ba?" Langya amp.

"Ah, sige. Thank you din po, ma'am." sabi ko sa empleyado. Hindi ko siya kinausap, pero tinadyakan at umalis na.

"ARAY!" Rinig kong sabi niya sa malayuan. Wala akong pake kung masaktan siya. Sana nga mabangga ng bus eh. HAYYSSTTTT.

Bumalik na ako dun sa bookstore at, as expected, nandun na si Kayla. Nakita ko si Ivan sa reading corner na umiinom ng coffee habang nagbabasa ng Hunger Games. Umupo ako sa likod ng upuan niya para makalapit ako ng kahit konti sa kanya. Narinig ko siyang naghuhum ng kanta, pero hindi ko na klaro kung ano yun... ALAM KO NA! Nilapitan ko siya at tinanong, "Sir, do you need anything else?" Malamang in a happy way diba? "No thanks." Yun lang sinabi niya nang walang ka emo-emosyon. Sumuko nalang ako at umalis.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Kinuha ko yung laptop ko at sinearch ulit siya sa Instagram. Stinalk ko account niya. "Bakit parang iba yung itsura niya?... Shi-BAKA IBANG ACCOUT TO. Langya amp." Shemai, ito nanaman... Luh... Naghanap pa ako ng ibang account, wala akong mahanap... HAYST. Fine, nevermind this.

Pumasok si Kayla sa kwarto ko, "Hoy, kanina ka pa dyan. Sino ba yang hinahanap mo?", inis na tanong niya.

"Wala." Inikot ko mata niya sa kanya.

"Akin na nga yan!" Hinablot niya yung laptop ko. "Anong pangalan?"

"Ivan lang alam ko eh." Oo nga pala. Paano ko naman mahahanap yung account niya kung Ivan
lang alam ko? "Wag na nga hayaan mo na yan." Siguro one time chance lang yung paghanap ko sa account niya kagabi.

Kinuha niya yung phone niya at tinignan. Pagtingin ko may nakita akong familiar face... is that... IVAN?!... Hinablot ko agad ang phone niya. (huehue revenge) Nanlaki ang aking mga mata, OO NGA SIYA YUN! SHEMS.

Tinanong ko si Kayla, "Sino to?"

"Chismosa! Pakialam mo ba sa kanya?" Sinungitan pa ako amp.

"Basta sino nga siya?"

"Kapatid ko... Made in the US yan... Hindi pa yan nakakatikim ng buhay Pinas."

Nagulat ako sa sinabi niya. "MAY KAPATID KA?!"

Tumingin siya nervously at sabing, "Oo, kaso hindi ko sinabi sayo kasi buong buhay niya nasa US siya... Hindi pa yan nakakapuntang Pinas. Ever."

Huh? Paano eh nakita ko lang siya kanina! "Nakita ko siya kanina at kahapon sa bookstore ah. Siya nga yung nag-iwan ng pera noong pumunta tayong Starbucks eh."

Mukha niya eh di maipinta at parang gulong-gulo sa sitwasyon. "Hindi naman siya nagsabi sa akin na uuwi siya dito eh!"

"Sige, bukas punta tayo dun sa bookstore then hintayin natin kung darating siya."

"Game! Lagot sakin yung lalaking yon!"

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - -