Moonlight Pleasure

Chapter Nine

Dahan dahan akong tumayo mula sa bath tub at yumakap sa kanyang malapad na likod. Humarap siya sa akin at niyakap niya rin ako. Hinaplos haplos ang likod ko at inamoy amoy ang hibla ng buhok ko.

"Bakit ba nakasuot ka ng maskara?"

"Dahil baka hindi mo na ako gustuhing makita pa."

"Anong ibig mong sabihin?"

"Ikinahihiya ko ang mukhang ito."

"Kaya ba nandito ka lang?"

"Oo." Sagot nito ng dahan dahan na kaming naglalakad papuntang kama.

Humiga siya at ipinaibabaw niya ako sa kanya. Ramdam na ramdam ko ang tigas ng kanyang alaga sa aking puson.

"Nagtatago ako para lumayo sa mga matang mapanghusga." May halong lungkot ang kanyang boses.

"May I see?"

Natahimik siya ng panandalian hanggang sa tumango nalang ito bilang pagbibigay ng permiso.

Naupo ako sa kanyang torso at hinubad ang maskara sa kanyang mukha. Pagkaalis ko ay tumambad sa akin ang napakahabang peklat. Saan ito nagmula? Mula noo hanggang baba niya ang peklat. Mabuti nalang ay hindi naapektuhan ang kanyang mga mata.

"Paano naging ganito 'to?"

"Me and my mom had an accident."

"How is she? She's in coma. Until now, she's still unconcious."

"Im sorry to hear that."

"It's fine."

Humiga uli ako sa dibdib niya at pinagmasdan ang kanyang mukha.

"You're not scared of my face?"

"Why should I?"

"I'm ugly."

"Who cares?"

"Why?"

Nginitian ko nalamang siya habang may mga naiwang tanong sa kanyang mukha kung bakit wala akong pakialam kung may malaki man siyang peklat.

"I just don't care if you have this scar. I just only want you."

"You still want me?"

"Yes. That's why I am here with you."

Hindi ko alam kung saan ako kumukuha ng lakas na loob para kausapin siya ng ganito.

"Don't leave."

Natigilan ako sa sinabi niya.

"Don't leave me again. You don't have any idea how much I missed you."

Anong ibig niyang sabihin?

Nakita kong may kinuha siya sa side table at ipinakita niya ito sa akin.

Ang glow in the dark na kwintas. Kaya pala hanap ako ng hanap pero wala akong mahanap. Akala ko nawala ko lang sa kung saan ang kwintas na yun.

"Yes. This is yours."

Pero paano?

"Paanong?"

"You left it in the bathroom."

Hindi ko maiwasang mapangiti sa saya dahil kahit papaano ay may halaga ako sa kanya. Inaalala niya rin pala ako. Akala ko ako lang ang halos mabaliw sa pag-iisip sa kanya.

Napangiti rin siya at binigyan niya ako ng halik sa labi. "Sorry for being selfish but I don't want to lose you now."

Kinikilig ba ako?