The Vampire's Beloved: The Reincarnation

Chapter II: Reminiscing

(45 years later)

Liam Cole Deuxman's POV

I sat quietly under the shade of the tree staring at her grave. Kahit anong gawin ko, hindi ko siya makalimutan. Ang kanyang mga mata na bumihag sa akin. Ang kanyang mga labi na hindi ko kayang tanggihan. Napabuntong-hininga ako.

She was everything to me. She's the most beautiful woman I ever saw. I love everything about her. Ipinikit ko ang aking mga mata at di inaasahang tumulo ang aking mga luha.

Bakit kailangan niya pa akong iwanan? If only I knew na mangyayari iyon sa kanya, I would've changed her from the start. She played her life perfectly well making me think na wala siyang pinagdadaanan.

I stood up walking closer to her grave.

"Elaine Gabriela Raines, Mahal ko.. mahirap para sa akin ito pero... kailangan kong gawin.. "-I paused habang patuloy ang pagpatak ng aking luha. I wiped the tears off my eyes and looked at the blue sky.

With a deep breath I spoke,

"I'm letting you go now..."-I continued and turned my back walking away.

"I'm letting you go now.. I'm sorry."-I repeated at nagsimulang maglakad palayo
°°°°°°°°°
habang naglalakad ako, I felt a strong force pulling me. The force was really familiar to me but I just shrugged it off at patuloy sa paglalakad hanggang makarating ako sa paaralang pagtatrabahuan ko.

Napagdesisyunan ko kasing magtrabaho kahit na delikado para sa isang katulad ko. I'm just so desperate to forget her at lahat ng masasakit na memoryang aking napagdaanan.

Pumasok ako sa akademya at hinanap ang classroom na na-assign sa akin. Akmang bubuksan ko ang pinto nang biglang nagsitayo lahat ng balahibo ko. Pinitik ko ang aking braso at nagbuntong-hininga.

Binuksan ko ang pinto at lumantad sa akin ang ingay ng mga nagkakagulong mga estudyante. Tapon ng papel dito, tapon doon. Sigaw dito, sigaw doon.

"Excuse me."-pagkuha ko ng atensyon sa kanila subalit walang nakinig kahit ni isa.

Iniyukom ko ang aking kamao at sinuntok ng malakas ang lamesa dahilan na umagaw ng atensyon ng mga estudyante.

Agad na humarap silang lahat sa akin at nagsitahimik. Nilibot ko ang aking tingin sa buong klase until someone caught by eyes.

I felt my knees shiver and almost fell. Nakatingin siya sa labas ng bintana na parang may malalim na iniisip.

She looks exactly like her, like my.. Gabriela. Lumingon siya sa aking direksyon and I saw how shocked she was seeing me. Humakbang ako ng ilang hakbang palapit sa kanya ngunit agad na napahinto dahil naalala kong may mga estudyanteng nakapalibot sa akin.

I sighed at bumalik sa aking desk.

"Good afternoon everyone. I'm your new instructor. I'm... "-I paused looking at her as she was looking at me with eagerness.

"... Liam Cole Deuxman."-dugtong ko at tumalikod sa kanila ngunit Kahit na hindi ako nakatingin sa isang magandang anghel na nasa aking aking likuran, I can hear her beautiful heartbeat yet, not her thoughts.

Napahawak ako sa aking dibdib at huminga ng malalim.

She can't be her, Liam. She's long gone. But.. she really looks like her and there's something that lures me to look at her. I want to kiss her. -I told myself at humarap muli.

"I'm really not feeling well today so please bare with me. So our lesson for today is..."- pagsisimula ko at patuloy lang sa pagsasalita but I haven't missed to take a glimpse at her. She looks so young, innocent and fragile.

Pagkatapos ng halos isang oras, the bell rang.

"See you tomorrow, sir!"-paalam ng mga estudyante sa akin.

Pinagmasdan kong gumalaw ang anghel na nasa harap ko. Dahan-dahan siyang naglakad papunta sa pinto nang hindi ko mapigilang hawakan ang malalambot niyang mga kamay sabay isinara ang pinto nang makalabas na ang ibang estudyante.

She looked at me with shock and fear. Why would she look at me like that?

"W-what do you want.. sir?"-she stuttered not looking at me. I tilted her head holding her chin to look at me.

"Sino--"-I paused, nagdadalawang isip na tanungin siya.

"-- sino ka?"-dugtong ko habang titig na titig sa kanya naghihintay sa kanyang sagot.

She looked at me with confusion but answered.

"I'm.. Gabriela Jazz Rodriguez."

"Gabriela??"-I asked in disbelief.

Is it.. is it possible?

Hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya ang I can feel her tense up.

"Do you.. do you remember me, Gabriela?"-I asked in hesitance.

"Remember you? I don't even know who you are. Stay away from me mister because I am doing the same to you."-she spat and opened the door walking away.

Nakatayo lang ako sa silid still absorbing everything.

Stay away from her? Bakit gusto niya akong lumayo sa kanya? Alam kong kilala niya ako. The way she looks at me is different.
~~~~~~~~~~~~~~
Chapter two is done! Siguro medyo confused kayo but keep reading at malalaman niyo rin. Thanks!

Vote

Comment

Follow <3

-Dj ^.~