Door Haar Ogen (Voltooid)

Hoofdstuk 8

Ergens in de verte begin ik de bas en drums van muziek te horen. Roy en ik zijn net de hoek omgelopen en we bevinden ons nu in de gang waar de natuurkunde- en scheikundelokalen zich bevinden. Met een vragende blik kijk ik Roy's kant op. Met een amuserende lach op zijn gezicht blijft hij naar voren kijken.

Even schud ik mijn hoofd, voordat ik Roy afwachtend blijf volgen. Bij het lokaal aan het einde van de gang blijft Roy staan en ook ik houd mijn pas in. Uit het lokaal klinken doffe klanken van muziek. Roy pakt ineens mijn bovenarm vast en trekt mij met zich mee door de deur heen.

Binnen in het scheikundelokaal word ik helemaal blij van wat ik zie. Muziek klinkt door de speakers, die zijn verbonden met het digitale schoolbord. Tussen de tafels door dansen Maartje, Jan en Vanessa genietend op de maat van de muziek. Meteen komt er een grote lach op mijn gezicht. Even lijk ik alles van vandaag te vergeten.

Roy zet een paar stappen het lokaal in, maar draait zich dan langzaam om. Een mysterieuze lach is op zijn gezicht geplakt. Zijn ogen stalen iets ondeugends uit, als een klein kind dat een grap uithaalt bij een van zijn ouders.

Geschrokken laat ik me door Roy meevoeren als hij mijn hand vastpakt en mij meetrekt. Intussen roepen de anderen ook dat Roy en ik mee moeten dansen. De sfeer in het lokaal is luchtig en minder gespannen dan overdag. Iedereen lijkt nu eindelijk te kunnen relaxen.

Lachend walsen Roy en ik op de maat van het popnummer. Ook Vanessa en Maartje doen mee met onze onzinnige wals. Jan danst in zijn eentje, maar dat ziet er ook stijlvol uit. Voor een lange tijd blijven we op de popmuziek dansen. Stijldansen op popmuziek, denk ik bij mezelf. Het zou er vast raar uitzien als je ons kon zien.

Tussen het dansen met Roy door, verwisselen Vanessa en ik van partner. Dansen met Maartje is meer rondjes draaien en een beetje met je armen heen en weer zwaaien, terwijl we elkaars handen vasthouden. Toch geniet ik er met volle teugen van.

Maartje en ik stoppen met dansen als Jan op Maartje's schouder tikt. "Mag ik?" vraagt hij vriendelijk. Maartje begint te lachen en met twinkelende ogen knikt ze en laat ze mijn handen los. Jan legt een hand boven mijn heup, op een meer gepaste hoogte voor een oudere man die met een jong meisje wil dansen, en zijn met zijn andere hand pakt hij mijn rechterhand vast.

Daarna beginnen we te dansen. Lachend dansen we het hele lokaal rond. Jan lijdt en ik volg hem op de maat van de snelle beat van het lied. Als het lied is gestopt, klinkt er een schaterlach door het lokaal. Abrupt stopt iedereen met de stijldansen en kijken we allemaal richting de deur van het lokaal.

Erick heeft zijn hoofd in zijn nek gegooid en houdt zijn buik vast, terwijl een schaterlach uit zijn mond komt. Als hij onze kant op kijkt, zie ik een paar tranen in zijn ogen staan. Nalachend veegt hij deze tranen weg, waardoor zijn bril een beetje wordt opgetild. "Geniaal, dit."

Lachend zet Erick een paar stappen verder het lokaal in. Zijn woorden klinken nog na in mijn gedachten. Maartje heeft ondertussen de muziek op pauze gezet. "Jullie moeten wel knettergek zijn, willen jullie het verzinnen om op popmuziek te stijldansen," lacht Erick. Ook ik begin nu te lachen. Eigenlijk zijn we gewoon begonnen met te stijldansen zonder erbij na te denken. Maar knettergek zijn is hier ook een goede verklaring voor.

"Maar, weet je, ik ben net zo gek. Dus, kom op, laten we dansen!" roept Erick daarna uit. Lachend zet Maartje de muziek weer aan. Daarna rent ze op Erick af en begint ze met hem te dansen. Ook Roy en Vanessa hervatten hun dans.

Jan kijkt mij met een vragend gezicht aan en lachend knik ik. Daarna beginnen ook wij weer te dansen. Tijdens het dansen wisselen we allemaal een paar keer van partner en iedereen lijkt zich prima te vermaken.

Uiteindelijk dansen Vanessa en ik met elkaar. Langzaam dansen we de ruimte door. De muziek is zachter gezet en klinkt op de achtergrond.

"Dit doen we elke avond, weet je," begint Vanessa. Nieuwsgierig kijk ik haar aan. Vanessa heeft me vandaag al zoveel verteld, maar ze lijkt nooit uit gespreksstof te raken. Iets wat mij wel eens overkwam tijdens gesprekken met mijn vrienden.

"Ja, hierdoor blijven we een beetje positief en kunnen we de volgende dag weer doorkomen. Het is wel een echte verbetering dat die digitale borden hier zijn geplaatst. Vroeger moesten we het met een radio doen en oude cd's van een rare leraar," lacht Vanessa. We zijn inmiddels gestopt met dansen en zitten nu op het bureau, dat de leraar gebruikt in de les. Terwijl ik naar Vanessa luister, kijk ik naar Jan en Maartje die door de ruimte dansen. Nou ja, Jan draagt Maartje en danst met haar de kamer rond.

"En natuurlijk dansen we ook elke avond om Maartje's 'ik leef in een eeuwige droom' gedachten te laten geloven," vult Vanessa zichzelf aan. Meteen denk ik aan Maartje, die mij vanochtend nog vertelde dat ze weet dat ze dood is. Ik begin me ineens schuldig te voelen dat alleen Maartje en ik dit weten.

"Ze weet het, Vanessa." Verbaasd kijkt Vanessa mijn kant op. Vanuit mijn ooghoek zie ik haar gefronste wenkbrauwen. Langzaam draai ik mijn hoofd Vanessa's richting in. "Je bedoelt dat ze weet dat we dood zijn?" vraagt Vanessa met een gedempt volume.

Langzaam knik ik, niet zeker of ik dit had mogen vertellen van Maartje. "Ze heeft het er gewoon liever niet over," zeg ik twijfelend. Daarna kijk ik peinzend naar Maartje en Jan. Jan is op een tafel gaan zitten en Maartje danst weer levendig op een tafel daarnaast. Het had zo een dochter van Jan kunnen zijn, denk ik bij mezelf.

Ook Vanessa kijkt naar het kleine meisje, maar dan verbaasd. "Ergens begrijp ik het wel. Wie zou het op die leeftijd wel over zijn dood willen hebben?" vraagt Vanessa zich hardop af.

Achter ons komen Erick en Roy vandaan. Geschrokken spring ik van het bureau af. Lachend kijkt Vanessa mij aan. "Slecht geweten?" vraagt Roy plagend. Met samengeknepen ogen en mijn hand in mijn zij kijk ik hem aan. "Nee," antwoord ik koppig.

"Kom, nieuwe. We hebben nog maar een uur voordat we alles op moeten ruimen," lacht Roy en hij pakt me bij de hand. Erick snelt naar de computer toe en wijzigt de muziek naar klassiek. Roy en ik beginnen lachend te dansen.

Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Erick Vanessa ten dans vraagt. Vanessa accepteert en allemaal beginnen we weer te dansen. Tijdens het dansen met Roy valt het me op dat ik nog niet moe ben. Ook de andere geesten lijken niet moe te worden, behalve Maartje. Soms slaapt zij voor een klein kwartier en wordt ze daarna springlevend weer wakker.

Toch stel ik er geen vraag over. Deze geesten zullen net ze weinig over het onderwerp weten als ik. Geesten worden nu eenmaal niet moe en daar moet ik niets achter zoeken. Eigenlijk is het wel een voordeel, nooit meer hoeven slapen.

Aan het einde van mijn eerste dag als geest, begin ik dan toch meer voordelen dan nadelen te zien.

-------------------------

(stem, reageer, deel, volg)

Een klein hoofdstuk, maar het is wel iets. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten, ondanks dat er niet veel in gebeurde.

X

Quinty