Door Haar Ogen (Voltooid)

Hoofdstuk 10

Beleefd klopt Fleur op de gesloten deur. Een vrouw zit aan het bureau en kijkt op van haar werk als er op de deur wordt geklopt. Intussen heeft Fleur de deur al geopend en lopen Tom en Fleur nu naar binnen. Snel glip ik ook de deur door, voordat Fleur de deur weer sluit.

Bezorgd kijkt de vrouw Tom aan. Ze werpt een snelle blik op Fleur, maar haar blik is meer gefixeerd op Tom.

Achter mij komen de andere geesten nu ook het lokaal binnen. Lachend haalt Roy een hand door mijn haren. Met samengeknepen ogen kijk ik hem aan. "Als je niet al dood was, zou ik hebben gezegd dat ik je zou vermoorden," dreig ik. Intussen zijn Tom en Fleur al naar de mentor toegelopen.

Roy wilt iets terugzeggen, maar wordt afgekapt door Jan. "Stil jullie of ik zorg ervoor dat jullie nooit meer zullen praten." Het gelach verdwijnt na deze uitspraak ook meteen. Met een tevreden lach kijk ik richting de drie mensen, die voor mij op stoelen zitten.

"Wat is er gebeurd?" vraagt de mentor van Tom als ze de kleine jongen met zijn hand tegen zijn kaak aangedrukt ziet. "Suze heeft me geslagen. Ik liep weer in de weg, vond ze." Toms woorden klinken droevig. Hij heeft het er liever niet over, dat kun je horen aan de trilling in zijn stem. Een stille traan ontsnapt uit zijn oog. Meteen legt Fleur haar hand op Toms rug en wrijft ze er zachtjes overheen.

"Sorry dat ik je dit weer moet vertellen, jongen, maar ik kan niets voor je doen totdat een leraar haar op heterdaad betrapt. Ik vind het echt vreselijk om je dit te vertellen. Dat vind ik echt," verteld de vrouw met medelijden in haar ogen. Tom staart bedroeft naar de tafel voor hem.

Met een wanhopige blik kijkt Fleur snel in het rond. Ze heeft geen idee wat ze nu moet doen, verteld die blik mij. "Wie zou de moeder van Tom zijn?" vraagt Vanessa zich hardop af. Ze lijkt de wanhopige blik van Fleur niet begrepen te hebben.

"Zouden jullie vrienden of andere gerelateerde van Jodie nog kunnen herkennen?" vraag ik Erick en Jan. Beide kijken elkaar tegelijkertijd aan, voordat Erick voorzichtig antwoord geeft. "geen idee, laten we het hopen."

Ik snel naar Fleur toe en fluister in haar oor: "Vraag of de mentor geen gesprek met Toms ouders aan kan gaan. Misschien kunnen Jan of Erick een van de twee herkennen." Fleur lijkt eerst even te twijfelen.

"Zal het helpen om Toms ouders uit te nodigen voor een gesprek?" vraagt Fleur onzeker. In haar ogen zie ik dat ze duidelijk nadenkt over een excuus om Toms ouders naar school te krijgen.

"Misschien is het een idee om Tom naar een groeps-les te sturen om voor jezelf op te komen. Ik weet nog dat ik daar in de 1e een optie voor kreeg," zegt ze er na een tijdje achteraan. De mentor kijkt Fleur bedenkelijk aan, maar iets in mijn blik zegt me dat ze het wel aan het overwegen is.

"Zou je dat willen Tom, een gesprek met je ouders?" vraagt de vrouw vriendelijk. Tom kijkt op van de tafel en kijkt van Fleur naar zijn mentor. Twijfelend knikt Tom daarna zijn hoofd. "Zal dat helpen?" vraagt hij, kijkend naar Fleur. Fleur glimlacht en knikt stellig haar hoofd. "Je moet eens weten hoeveel kinderen daardoor voor zichzelf opkomen," antwoordt ze. Tom begint te stralen en kijkt zijn Mentor aan. Ook zij glimlacht nu.

"Bedankt voor je hulp. Zullen we nu een afspraak maken met je ouders?" zegt de vrouw. Fleur is al opgestaan en loopt richting de deur van het lokaal. "Als ik nog iets kan doen, kan je me altijd vinden," zegt Fleur. Vervolgens opent ze de deur en glip ik naar buiten, voordat Fleur de deur weer dicht kan doen.

Vanessa en Roy komen achter ons het lokaal uit, weer dwars door de deur heen. Roy kijkt mij lachend aan, maar zegt niets. "En Jan en Erick?" vraag ik met een frons op mijn voorhoofd. "Die blijven even om af te luisteren wanneer de ouders van Tom naar school komen," antwoord Vanessa. Begrijpend knik ik een keer.