Projmi hazırlamak için son güne bırakmıştım.Tabi harıl harıl projemi tamamlamaya çalışıyordum eee haliyle geç uyudum.En son saate baktığım da 3:02di
Sabahları erken uyanmayı hiçbir zaman sevmemişimdir.Hayatın bize mecbur bıraktığı bir kural da bu değil mi?Ilk doğduğumuz andan itibaren ilk adımlarımızı atmaya başladığımızda,ilk söcüklerimizi söylediğimizde hayat bize her öğrendiğimiz şeyin karşısında bir kural ile gelmedi mi?Alarmın bu kaçıncı çalışı ,benim ise kaçıncı kez ertele tuşuna basışım...Yatağın sıcaklığının esiri olmuş bir durumda bütün zihnimin,bedenimin uyanmaya karşı verdiği o mücadele fazla değil.. beş dakika daha uyuyabilmek için.Alarm bir kez daha deli edercesine çalıyordu ve artık uyanmam gerektiğimi kendime mecbur kılıyordum.
Hazırlanıp evden çıktım ve okula doğru giderken projemi yanıma almadığım aklıma gelince koşa koşa yolumdan geri dönüp eve doğru koşmaya başladım.Eve vardıgım da zile basmak istemedim bizimkiler boştan yere uyanmasınlar diye anahtarlığımı çıkarıp kapıyı açtım ahh ne kadar da düsünceli,haýırlı bir evladım.Kendime tükürdüm nazar değmesin diye.Odama girdiğim de masamın üstünde projemi bulamayınca ilk önce bir panikledim sonra komidimin üstüne baktım orda da göremeyince iyice bir panikledim...düşündüm...düşündüm.
..düşündüm sonra kitap rafında gözüme bir dosya çarptı vee buldum.Bulduktan sonra okula geç kalmamak için hızlı bir tempoda yürümeye başladım.Okula girip merdivenleri birer ikişer çıktığım da ingilizce hocasını sınıfa girmeden yakaladım.
-Günaydın hocam diyerek kapı kolunu tuttum ve sağ elimle de buyurun hocam dedim
-Günaydın Nehir.Geç kaldığin gözümden kaçmadı
Ben ise kafamı sallamakla yetinfim.Hoca sınıfa girerken herkes ayağa kalktı tabi hoca önde ben arkada olunca sınıfa hınzırca gülümsedim ve hocanın göremeyeceği bir şekilde oturun işareti yaptım bir hoca edasıyla.Bizim sınıfatakilerin bazıları kaşlarını çattı,bazıları da güldü hoca bunu farketmiş olmalı ki bana doğru baktı ve bende Nerimiiin hocacığıma birşey çaktırmamak için kafamı yere eğip Buse'nin yanına geçtim.
-Napiyonn kizzz
-Napamm iste uykum var
-hmm o zaman sana iyi uykular
-Thank you very much
Sonra biri bana seslendi kim seslendi diye baktım ses geldiği yöne doğru...Ezgiydi.Ezgiye doğru baktım
Birşeyler dedi ama anlamadım bende anlamıyorum dedim o da anlamadı galiba biraz yüksek sesle söylemiş olmalıyım ki birkaç kişi bana doğru dönünce ben de onlara tebessum ettim sonra herkes kendi önüne dönerken Ezgi yine birşeyler dedi ve bu sefer anlamıştım.Cemre dedi ilk önce sonra bana mesaj attı dedi ben de omuz silktim Buse de ne demiş dedi kısık sesin biraz daha sesli bir biçimde derken Nerimancığım hocacığım tahtanın önüne geçti ve ders işlemeye başlayınca Ezgi de tenefüs de söylerim gibi hareketler yaptı.
Sabah dersi olduğu için herkes esniyordu tabi hoca da karşısında esneyen görünce o da esniyordu.Esneye esneye ders işledik.Esnemekten ağzımın ayrılacağı vakit kurtarıcımız tenefüs zili çalınca uykumuz az da olsa kaçmıştı.
Ezgi koridora gelin diyince Buse ve ben koridora geçtik ve Ezgiye gizli numaradan gelen mesajı söyledi
"Naber Ezgi.Okul nasıl gidiyor?"diye yazmış dedi.Ezgi ve Buse bir konu hakkında konuşuyorlarken aklıma projem geldi ve bir hışım sınıfa girip proje dosyamı alıp bizimkilere salladım ve bizimkiler de benim ile birlikte öğretmen odasına geldiler ve projeyi hocaya verdim ve çıktım.Hafiflemiştim..üstümden bir yük kalmıştı derin bir ohhh çektim ve bizimkiler bana garipce bakıp
-Nasil bir oh deyiş öyle?
-Begenemedin mi ?
-Begenemedim
-Begenme
-tamam
-tamam derken de her zaman ki gibi güldük ta ki Ezgi'nin telefonu titremesine kadar.Hemen kızlar soyunma odasına girerek mesajın kimden geldiğine baktık.
"Hâlâ cevap vermedin"
-yeter artık sen kimsin diye yazıcam
-Hayır bir dur
-Yaz gitsin artık.
-yaz
Ve sonunda yazdı.Henüz ders zili çalmadığı için odadan çıkmadık.Eften püften şeyler hakkında konuşuyorduk ama Ezgi'nin bizi dinlediği aşikârdı.Bir süre sonra
Yazmış kızlar diyince hemen telefonun tepesine dikildik
-Sen kimsin de
-Korkarım ben böyle şeylerden
-Korkma ve yaz
-sen kimsin
-sapığın
