Genç Ruhlar

1. BÖLÜM

"Ya baba ne olur işte izin ver. Hem yurtta kalmaktan iyidir."
"Tamam kızım ya tamam ama her zaman kontrole gelicem"
"Bitanecik babam benim. Seni çok ama çok seviyorum. Hadi ben şimdi kapatayım. Kızlara haber vermem gerekiyo. Çook öptüm"

Açelya o kadar sevinçliydi ki; babasının tek kelime bile söylemesine izin vermeden telefonu kapatmıştı. Odadaydı ve kızların kendisinden gelecek sevinçli habere ihtiyaçları vardı. Vakit kaybetmeden odadan çıktı ama yüzüne sevinç yerine hüzün vardı. Arkadaşları sevinçle beklerken Açelya'nın yüzünü görünce onlarında morali bozuldu. Ama beklenmedik bi anda Açelya "Izin verdi!" diye çığlık attı. Hemen birbirlerine sarıldılar.
Samira birden "Çabuk toparlanın. Daha ev aramaya çıkıcaz" dedi.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

5 Yıl Önce..

Henüz yeni gelmişlerdi okullarına. Yağmur durmaksızın yağıyordu. Açelya camdan dışarı bakıyordu. Ve ailesinden ısrarla kopmak istemeyen birini gördü.
Daha hic arkadaşı yoktu. Ne var ki kendisi gibi yeni gelenler hemen arkadaşlık kurmuştu. Ama o hala kuramamştı. Kapı aniden açıldı. Açelya irkilmişti. Arkasını dondugunde az önce ailesinden ayrılmak istemeyen kız duruyordu. Gözleri kızarmıştı. Normaldi. Çünkü ağlamıştı. Açelya önce genç kızın yanına gidio gitmemekte kararsızdı. Fakat O'nu öyle bırakmak istemedi. Yanına gidip "Merhaba!" dedi. Ama kız hiçbir tepki vermedi. Açelya yüzünde ufak tebesümle genç kıza baktı.

"Biliyor musun? Bende ailemden ilk ayrıldığımda böyle korkmuştum. Seni anlayabiliyorum. " dedi.

Kız Açelya'ya buruk bir tebessümle karşılık verdi. Açıkcası kız Açelya'ya çok samimi gelmişti. Açelya kıza adını sorduğunda "Nehir" yanıtını aldı. Gülümseyip "Ben de Açelya" dedi.

Soğuktu. Almina biraz daha battaniyesine sarıldı. Olacağı yoktu, fazmasıyla üsuyordu. Ayağa kaldı kalktı. Kaloriferin yanına geçti. Belki ısınır diye. Ama kalorifer odadan daha soğuktu. "Pansiyon hayatı hep böyle mi?" diye geçirdi içinden. O sırada odadaki diğer arkadaşının sesiyle irkildi. "Üşüyor musun?" dedi.
"Evet" diye yanıtladı soruyu. "Çok soğuk" diye devam etti. Genç kızın aklına bi fikir gelmişti. Ama arkadaşı ister miydi? Bilmiyordu. İçinde çok tutmadı sorusunu.
"İstersen beraber uyuyabiliriz. Hem ısınmış oluruz. Ne dersin?"
Almina ilk başta bu soru karşında şaşırsada sonra sıcak karşıladı.

Genç kız battaniyesinin bi tarafını kaldırdı ve yatakta biraz kayarak ekiyle boş olan yeri gösterdi. Almina vakit kaybetmeden kendi yastık ve battaniyesini aldığı genç kızın yanına uzandı. İkiside gözlerini kapattı. O anda oluşan sesssizliği genç kız bozdu. "Samira, adım Samira" dedi. Almina gülümsedi. "Benim de Almina " dedi...

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

Günümüz..

"Aslında bu ev güzel görünüyor"
"Saçmalama Nehir. Baksana çökecek gibi duruyor."

İki arkadaş mahalle mahalle sokak sokak ev aramaya koyuldular. Rüya, Almina, Samira ise ayrı yerde ev arıyolardı. Her şeyiyle uygun bir ev henüz bulamamışlardı.

"Off! Bu ev bulma işi ne zormuş ya."
Açelya Nehir'in bu yakınmalarına gülümseyerek:
"Sen daha ev bulmada yakınıyosan ohoo senle işimiz var."

O sırada boş odada yankılanan telefon sesiyle ikiside sustu. Açelya telefonu eline alarak Rüya arıyor dedi.
"İnşallah güzel haberleriniz vardır" diyerek telefonu açtı.
"Var var merak etme" dedi Rüya. Açelya Nehir'e bakıp gülümsedi. Bu demek oluyordu ki kızların iyi haberleri vardı.
"Tamam adres alayım"
"Ben birazdan sana mesaj atarım" diyerek telefon konuşmalarını sonlandırdılar.

"Hadi bakalım gidiyoruz Nehir"

Aradan 20 dk geçtikten sonra nihayetinde yeni evlerinin adresine gelmişlerdi. Taksiden dışarı çıktıklarında karşılarında bi apartman vardı. Adrese göre apartmanın 3. katıydı. Asansöre binip 3. kata kadar çıktılar. Bu zaman uçersinde ne Açelya'dan ne de Nehir'den ses çıkmıyordu. İkiside birbirinden heyecanlıydı. Kapıyı çaldılar. Kapıyı açan kişi Almina oldu. Beraber içeri girdiler. İkiside içeriyi beğeniyle süzüyordu.
"Ee ne diyorsunuz? Nasıl buldunuz evi?"
Samira'nın sorusuyla ikiside dönüp "HARİKA!" diye bağırdı. Nehir:
"Kızlar peki evin kirası, okula uzaklığı onlarıda düşünmemiz lazım biliyorsunuz dimi?"
Rüya da hemen soruya atlayarak :
"Merak etme. Biz her şeyi düsündük. Evin kirası gayet uygun. Okuka uzaklığı sadece 10 dakika. Zaten ev işlerinde de görev paylaşımı yapacağız. Daha ne istoyorsunuz?" dedi. Ve Açelya'ya bir öpüük attı.
"Tamam o zaman benim evdeki tek görevim sizin yatığınız yemek ve tatlıları yemek olsun"
Almina'nın söylediği bu söz üzerine herkes gülmeye başladı. Zaten ondan ne beklenirdi ki? 5 yıldır yaptıkları gibi çember olusturarak birbirlerine sarıldılar. Dostlukları daha hiç bozulmamıştı. O an hepsinin aklından tek bir şey geçiyordu. Ne olursa olsun birbirlerinden hiç ayrılmamak..

İlk bölümümüz sizlerle. Diğer bölümü en kısa zamanda yayınlayacağız. Oy ve yorumlarınızı bekliyoruz. Hoşçakalın.. 🎭