Dollhouse -M.M.

vi) throwback

1 χρόνο πριν

Ήταν βράδυ. Πολυ αργά. Τα τώρα στο σπίτι σβηστά, όλοι κοιμόντουσαν. Ο άντρας, πιωμενος, γυρνούσε στο σπίτι του ύστερα από μια βραδυά με την γκόμενά του. Μπήκε μέσα και κατευθυνθηκε προς το υπνοδωμάτιο του όπου άλλαξε και ξάπλωσε.

'"Σε περίμενα" ειπε η γυναίκα του και τον κοίταξε. Τα ματια της είχαν μαύρους κύκλους και τρεκλιζε. Ήταν μεθυσμένη, περισσότερο από εκείνον.

"Είχα δουλειά" απάντησε αυτός και έκλεισε τα ματια του.

"Μη μου λες εμένα ψέματα!" ύψωσε η γυναίκα τη φωνη της και πήρε ένα χαρτί στα χέρια της.

"Σήμερα φέρανε αυτο. Μας παίρνουν το σπίτι Joseph. Κι εσυ δεν κάνεις τίποτα για αυτο. Υποτίθεται πως δεν έχουμε οικονομικο πρόβλημα. Υποτίθεται πως όλη τη μέρα δουλεύεις. Πληρώνεις τους λογαριασμούς. Τι είναι αυτο τότε?" του ειπε και έκρυψε τα χέρια στις παλάμες της.

Ο Joseph κατάπιε το σάλιο του και άρχισε να διαβάσει το χαρτί. Πως θα τα έβγαζε πέρα τώρα?

"Εγω" πήγε να πει αλλά η γυναίκα τον διέκοψε.

"Εσυ να βρεις κατι να κάνεις, και γρήγορα. Δε με νοιάζει για μένα, αλλά για τα κορίτσια. Ειδικά η Λορα, ξέρεις ότι δεν πρέπει να μείνει στο δρόμο. Το καλό που σου Θελω, σκέψου κατι και μάλιστα σύντομα. Καληνύχτα." έκλεισε το φως κι ο Joseh πήγε να τηλεφωνήσει στον αδερφό του.

"Μπα, για να με παίρνεις εσυ τηλέφωνο και μάλιστα τέτοια ώρα, πάει να πει ότι κατι πολύ σοβαρό έγινε" ειπε ο άντρας στην άλλη γραμμή.

"Ε να, ειπα να δω τι κάνει ο αδερφός μου" απάντησε ο Joseph όσο πιο πιεστικά μπορουσε.

"Άστα αυτά Josh, σε ξερω καλά. Λεγε τι θέλεις και νυστάζω"

"Ε να, αναρωτιόμουν αν θα μπορέσεις να μας φιλοξενησεις για λιγο καιρό. Μέχρι να βρούμε ένα σπίτι"

"Τι είναι αυτά που λες? Το έγινε? Σας παίρνουν το σπίτι?"

"Κάπως έτσι. Θα σου τα πω αύριο αν είναι. Μπορείς?"

"Και βέβαια μπορώ. Τι ερωτήσεις είναι αυτές? Αύριο πρωί πρωί θα σας περιμένουμε. Καλό βράδυ"

Η Ζενια άνοιξε τα ματια της και κοίταξε το χώρο γύρω της. Για κάποιο λόγο, ήταν ξαπλωμένη στο πατωμα, πάνω στο μαλακό χαλί στο δωματιο της Lucile. Ω, μα τι ειπε πάλι! Το δωματιο ανήκε πλέον στη Melanie, έπρεπε να το συνηθισει. Κοίταξε στο κρεβάτι όπου υποτίθεται πως το μικρο κορίτσι κοιμόταν. Αλλά δεν ήταν εκεί.

"Throw on your dress and put on your doll faces"

Η λεπτή κοριτσίστικη φωνή ερχόταν από την άκρη του δωματίου. Η Melanie έπαιζε με το κουκλοσπιτo της Lucile και τραγουδούσε που και που.

"Melanie, τι κάνω εγω εδώ?" ρώτησε η Ζενια μπερδεμενη.

"Places, places, get in your places
Throw on your dress and put on your doll faces"

"Mel? Σου μιλαω!"

Η Melanie γύρισε και την κοίταξε.
"Δε θυμάσαι?" τη ρώτησε.

"Τι να θυμάμαι?" ρώτησε η Ζενια

"Τίποτα" απάντησε το κορίτσι και επέστρεψε στις κούκλες της.

Ένα μικρο κεφαλαιο, ύστερα από τόσο καιρό που ελειπα... Μου ελειψε πολύ αυτή η ιστορία είναι η αλήθεια... Ευχαριστώ που ανεβασατε τις αναγνώσεις..