Dance is all that matters

Hoofdstuk 5: School

Nog ongeveer 3 lesuren, dus dat is bij elkaar opgeteld, hmm, 150 minuten.  Ze heeft nu engels en zit op de 2e rij rechts van het lokaal, naast Rosa. Rosa peutert aan haar peutert aan haar pen en zeurt af en toe over hoe lang de lessen duren en dat ze weg wilt. Ook al weet Jane als geen ander hoe een privilege het is om naar school te kunnen. 3 jaar geleden moest ze een jaar thuis les krijgen van haar moeder, omdat ze geen geld hadden om haar naar school te laten gaan. Baalt ze soms ook ontzettend van de lange, saaie lessen. Haar cijfers op school zijn redelijk hoog, ze staat maar 1 zes gemiddeld, voor aardrijkskunde, de rest is allemaal boven de 7. Ze kijkt voor de zoveelste keer dit lesuur naar de klok. Pff, nog 15 minuten, dit lesuur lijkt een eeuwigheid te duren. Ze kan het niet helpen haar gedachten af te laten dwalen van de les en ze ziet zichzelf op een groot podium, voor een enorm publiek, ze danst op spitzen en maakt ze mooiste bewegingen voor een enorm publiek. Ze laat zich leiden door de muziek en iedereen kijkt vol bewondering toen. Het draait nu allemaal even om haar, al die honderden mensen kijken naar haar en hoe zij haar droom leeft. Aan het einde van haar solo krijgt ze een enorm applaus, mensen applaudisseren en fluiten, en het gejuich lijkt eeuwig te duren. Dan gaat opeens de bel, het schelle geluid doet haar wakker schrikken uit haar dagdroom. Ze kijkt verschrikt. 'Gaat ie goed?' Vraagt Rosa. 'Ja, ehh, prima' antwoord ze een beetje in de war maar terug in de realiteit.