( twoje imie )... Z klanu ( twój klan ) Masz dopiero 17 lat...
Nie masz zbyt wiele " specjalnych " umiejętności...
Ani nie jesteś jinjuriki, ani nie masz sharingana, ani Byakugana, po prostu nic...
Od kąd pamiętasz nie masz także ani rodziny , ani przyjaciół, ani znajomych... Po prostu nikogo...
Ldzie traktują cię jak śmiecia, którego można tylko bardziej zgnieść i wyrzucić do małego kontenerka na śmieci który stał sobie nieopodal każdej ulicy i uliczki.
Mieszkasz sama w maleńkim i zniszczonym domku z jednym malutkim pokoikiem w konosze ( chyba dobrze odmieniłam XD ).
Którejś nocy do twoich poniszczonych drzwi zapukał jakiś człowiek...
Zdziwiłaś się bo ludzie nie chcieli tu przychodzić... Pomyślałaś że to znowu jakiś głupi kawał małolatów, które zawsze robiły ci te głupie a najczęściej bolesne psikusy, więc siedziałaś cicho...
- jest tu ktoś?? - odezwał się jakiś taki... Przyjemny... Ale chłodny głos... Zaraz... Dlaczego przyjemny???
Dalej nie odezwałaś się słowem... Nie chcesz mieć z nikim już więcej do czynienia
- ... - albo mi się tylko wydaje że ten gościu tu wlazł... Albo mam już zwidy i przesłyszenia -,-
... Jest coraz bliżej... Musiałaś się ukryć.... Tylko teraz pytanie... GDZIE?!... Zaczął się powoli zbliżać... Chyba nie wiedział że tu jesteś...Nagle wpadłaś na pomysł
Najzwyczajniej użyjesz transformacji... To powinno załatwić sprawę... Jakąś minutę potem pomyślałaś- Na moje szczęście... Udało mi się... Nie widzi mnie
z jednej strony tajemniczy nieznajomy szwędał ci się po domu a ty nie mogłam nic zrobić...
Za to z drugiej strony cieszyłaś się że cię nie widział...
Gdy podszedł pod księżycowe światło, dopiero zobaczyłaś jak wygląda...
Miał miętowe oczy, czerwone włosy, znak na czole.... Też czerwony...
Wyglądał.... Inaczej... Dopiero później zauważyłaś że ma ochraniacz z znakiem ukrytej wioski piasku...ale ci to nie przeszkadzało...
Przetnansformowałaś się w starą i zepsutą wazę i czekałaś aż wyjdzie... Żeby zostawił cię tu w spokoju... Ale tak sie nie stało.
Usiadł sobie dosłownie pod wielką dziurą w dachu i suficie... Patrzył się w niebo, i zaczął coś nucić...
Nie wiesz co to było ale pięknie brzmiało...
Szło to jakoś tak...
Habataitara modorenai to itte
Mezashita no wa
Aoi aoi ano sora
Kanashimi wa mada oboerarezu
Setsunasa wa ima tsukami hajimetaa
Anata e to idaku kono kanjou mo
Ima kotoba ni kawatteku
Michi naru sekai no yume kara mezamete
Kono hane wo hiroge tobi datsu
Habataitara modorenai to itte
Mezashita no wa
Shiroi shiroi ano kumo
Tsukinuketara mitsukaru to shitte
Furikiru hodo
Aoi aoi ano sora
Aoi aoi ano sora
Aoi aoi ano sora...
-Śpiewa to naprawde ładnie... Chociaż...wydaje mi się że kobieta powinna to śpiewać - wymruczałaś pod nosem
Na twoje nieszczęście cię usłyszał...
- kto tu jest !? - jego głos był podenerowany i wystraszony...
nie odpowiedziałaś mu... Wiedziałaś że będzie źle jak cię znajdzie...
- ... Jeszcze raz zapytam... Kto tu jest? - powiedział teraz bardziej spokojnie...
Przetnansformowałaś się znów w człowieka i wyszłaś z calkowicie zaciemnionego kontu... Ale nadal się bałaś...
_______________________________________________________________
Sorry że tak krótko.... Następny będzie dłuższy...
Jeżeli chcecie inne X Readery to piszcie w komach
Pozdro
# Gaara
Aa i jeszcze cuś
Ta piusenka na polski przetłumaczona to idzie tak :
Przyrzekając sobie, że wzbiwszy się w niebo, nigdy już nie wrócę na ziemię,
Mierzę w to mądre, błękitne niebo…
Pamiętając niedawny żal, zaczęłam rozumieć znaczenie bólu,
Uczucia, które nas łączyły zaczynają stawać się tylko słowami.
Budząc się z włóczęgi po snach tego nieznanego świata,
Rozpościeram swe skrzydła, wzbijając się w niebo.
Przyrzekając sobie, że wzbiwszy się w niebo, nigdy już nie wrócę na ziemię,
Mierzę w te nieskazitelnie białe chmury.
Wiem, że kiedy wyzwolę się z ich objęć,
Przedarłszy się przez nie, zobaczę to modre, błękitne niebo.
To mądre, błękitne niebo,
To mądre, błękitne niebo…
( Pełne tłumaczenie na Tekstowo pl )
