bu sensiz geçen kaçınçı gün,
saymadım takvimleri
dindirdim duvardan
bu solan kaçıncı gül bahçesi
yağmursuzluktan
masal evim döndü harabeye,
depremden sonra.
toprak altında kaldı düşler
arasamda bulamam
gücümde yetmez , ömrümde.
çaresiz dipsiz kuyulara
attım hatıraları,
kaybolup gitsin diye
unuturum, kapatırım
üstünü başka dertlerle
yaşar giderim,
ta ki kalbim ağlamaktan
eriyip bitene kadar...
