Lider

3. Bölüm "Tek Olmadığımızı Biliyordum"

Duyduğum testere sesi gözlerimi hızla açmama neden oldu. Elinde kocaman testeresiyle önümüzde bekleyen, sırtı bize dönük birisini görmemle şok oldum. Sadece sırtını gördüğüm kişi zombileri doğrarken ben hala şaşkınca onu izliyordum.
Nasıl ya?

Gorbi'ye baktığımda o da testereli kişiye bakıyordu. Biliyordum! Biliyordum!
Tek olmadığımızı biliyordum! Bulunduğumuz durumu umursamadan sırıttım ve ayağa kalkıp Gorbi'yi sırtıma aldım. Oha bu çok ağır!

Acı çeke çeke evin yolunda hızla ilerlemeye başladım. Çok geçmeden testere sesi durdu ve ayak sesleri gelmeye başladı. Sağımda haraketlilik hissedince yanıma baktım.

"Tut şunu"

Elime verdiği tesreyle neredeyse ölücektim çünkü öküz gibi ağırdı. Gorbi'yi kucağına alıp koşmaya başladı. Ben de onu takip ettim.

"Bekle! Nereye gidiyoruz!"

Sokağın sonunda bekleyen bir araba vardı. Arabaya ulaşınca Gorbi'yi arka koltuğa yatırdı ve arabanın önünden dolanıp şoför koltuğuna bindi. Yanındaki kapıyı da içeriden açarak binmeme yardım etti. Kapıyı kapatıp kemerimi taktım ve testereyi yere bıraktım. Nefes alışverişlerimiz arabada duyuluyordu. Daha arabayı çalıştırmamıştı ve doğruca karşıya bakıyordu.

"Nasıl ya?"

Sorduğum soruyla bana baktı.

"Ne nasıl?"

Yutkunup "sen nasıl varsın?" diye sordum. Sırıtıp "Isırılmadın değil mi?" dedi.

Sorduğu soruyu es geçerek elimi saçımdan geçirdim ve "başkaları da var mı?" diye sordum. Arabayı çalıştırıp son kez bana baktı ve "birazdan öğrenirsin" dedi.

***

Yaklaşık 2-3 saattir yoldaydık ve hava iyice kararmıştı. Başlarda çoğu zombiyi ezmek zorunda kalsak da sonradan zombiler baya azalmıştı. Bomboş bir arazinin ortasında durunca "neden durduk?" diye sordum.

"Gel benimle"

Arabadan inince ben de indim. Arka koltuğu açıp Gorbi'yi kucağına aldı ve kurumuş otların içine dizleri üzerine çöküp Gorbi'yi yere bıraktı ve toprağı eşelemeye başladı. En sonunda eşelemeyi bıraktığında yerden bir kapak çıkarttı.

"Oha"

Bana bakıp sırıttı. Benim ağzım ise 'o' şeklini almıştı. Gorbi'yi kucağına alıp çıkarttığı kapağın boşluğundan attı. Panikle yanlarına koşup "nereye gitti?!" diye sordum bağırarak. Ayağa kalktı ve bana baktı. Beni de kucakladığında "bırak beni! Hazır değilim!" dedim. Ama beni umursamadan delikten atıverdi. Şu anda kaydırak gibi birşeyden kayıyordum. Sanırım..

En sonunda yumuşacık süngerlerin üzerine düşünce çığlık atmayı bıraktım. Herkes başıma toplanmıştı. Beni kolumdan çekip süngerlerden kurtardıkları an koşup en yakın çöp kutusuna gittim ve kusmaya başladım. Öğk!

En sonunda kusmam durunca elimle ağzımı kapattım. Bir kız bana ıslak mendil uzatınca 'sağol' diye mırıldanıp ağzımı sildim.

"Ben Derin"

"Esin" diye kısaca cevapladım.
Gözlerimle etrafı taramaya başladım.

"Köpeğim nerede?"

Kız arkasını gösterince oraya gittim. Birkaç kişi onu kucaklamış mıncıklayıp seviyorlardı. İçimde kıskançlık duyguları kabarırken adımlarımı hızlandırıp yanlarına vardım.

"Köpeğimi rahat bırakırsanız sevinirim. Dinlenmeye ihtiyacı var"

Birkaç yüz bana dönerken ellerimi göğsümde birleştirdim.