Zamanın Efendisi

Şef [6]

Elvin versiyon~

Kabus gören kişi ben bile olsam, hiçbir kabusun bu kadar gerçekçi olabileceğini düşünemezdim. Bu aynen son teknoloji bir televizyonda korku filmi izlemek gibiydi. Asla tam anlamıyla hissedemezsin ama duyar ve görürsün, seni tamamen etkiler. Komik olan; uyuduğumun farkındayım, rüya gördüğümün farkındayım. Diğer komik olan –aslında daha çok can sıkıcı- gördüğüm kişi, ailesiyle beraber yemek yiyen Kutlu. Bir süre sonra daha da kavramıştım olayı. Rüya değildi, kahrolası bir görüydü. Bu kez kurtulmayı geç uyanamıyordum bile. Tıpkı canlı canlı bir mezarda gömülü olmak gibi hissettiriyordu insana. Bir an Kutlu’nun bu güçle yaşadığı ve bir ömür yaşayacağı geldi aklıma. Ona karşı olan acıma duygularımın üstünü hemen kapadım. Şu an ihtiyacım olmayan tek şey ona karşı yumuşamaktı. Kurtulamayacağımı bildiğim ve artık alıştığım görüleri engellemekten vazgeçtim. Ben engelledikçe daha da artıyordu gücü. Gördüklerinin geçmişten mi gelecekten mi olduğuna dair bir kanıt yok ama sadece hisserek de olsa ne olduğunu olduğunu anlıyorsun, şu anki kesinlikle çok uzak olmayan bir gelcekten.

~ Kutlu ortamı gayet farklı olan kahvaltı masalarında kahvaltı yapıyor. Belki sadece oturuyor da olabilir, çünkü tek yaptığı çatalıyla, tabağındakilerle ummalı bir savaş sürdürmek. Patronum çok düşkün olduğu oğlundan gözlerini ayırmıyor ama Kutlu’nun bundan haberi olduğunu sanmıyorum. O hala sessiz savaşıyla meşgul. Birisi boğazını temizliyor, oldukça otoriter bir hareket. Kutlu kafasını kaldırmadan sesin geldiği yöne bakıyor. ~

Her zaman böyle mi kahvaltı ediyorlar? Ne yaptığımın farkına varıp hemen düşünmeyi kestim. Yeteneğin bana eski kahvaltılarını göstermesine hiç ihtiyacım yoktu. Kutlu bunu kullanamadığını söylemişti ama ben ne düşünürsem gözlerimin önündeydi. O bunun farkında mıydı bilmiyorum ama görüler sana bir şeyi kavratana kadar beyninden milyonlarca şeyin geçmesine sebep oluyordu.  Ve şimdi bu hiç istemediğim görü devam ediyordu.

~ Ortamdaki gerilimden bahsetmeye gerek yok ama annesi sükunet içinde kahvaltısıyla meşgul. Bu kadından hoşlanmadım.

“Düşünebildin mi?”

Kutlu açık bir şekilde şaşırarak babasına bakıyor.

 

“Tam olarak değil.”

“Dosya düzenlemekte sandığımdan iyisin.”

Kutlu tek kaşını kaldırıp, şimdi tamamen sese dönmüş bir şekilde bakıyor, çünkü bu belli bir alay.

“Yine de odama girmeden izin almalısın. “

Kutlu onu duymamış gibi devam ediyor.

“Bu özel elamanlar tam olarak ne yapıyor…Baba?”

Bu cümle ile sonunda annesinin de dikkatini çekiyor. ~

Görü buraya kadardı. Ondan ayrı kaldığım her gün bendeki gücü azalıyordu. Belki şimdiye kaybolurdu da ama o bilerek, elimi tutarak vermişti bu gücü bana. Bu yüzden fark etmese de vücuduma yüklediği güç inanılmazdı.

Görü biter bitmez gözlerimi açıp yataktan fırladım. Küçük banyomun zeminine çöküp midemdekileri çıkarmak üzereydim ama bundan nefret ettiğimin için kendimi tutmayı denedim. Yüzümü yıkarken soğuk su da beni kendime getirmişti. --“Özel elemanlar tam olarak ne yapıyor?”--