KAÇAK DAMAT (Ara Verildi.)

BÖLÜM 8

"Ben ona tüm gerçekleri anlattım"
"Anlattın mı Bora? Emin misin?
Pelin biz kardeştik Borayla ta ki o benim sevgilim Azra'yı..."
"Umut! Ben kendimi haklı göstermeye çalışmaktan yoruldum,ben Azra'nın intihar etmesini istemedim.Beni seviyor olması da umrumda değildi,şunu söylemek gerekirse ben Azra'yı kız kardeşim olarak görüyordum onunla olamayacağımızı söylediğim gün intihar etti!"
"Senin yüzünden Bora! Herşey senin yüzünden! Ben Azra'yı çok seviyordum ama sen!"
"Hiçbirşey benim yüzümden değil bana inanmadın hiçbir zaman sen!"
"Kesin şu kavgayı!"
"Ahh!"
"İyi misin Pelin?"
"İyim Umut,bu Azra olayı ne?"
"Azra sevgilimdi Bora yüzünden intihar etti ve o intiharda vefat etti Huzurum"
Duyduklarım karşında şok geçiriyordum kapıyı çarpıp çıktım.
Sahile indiğimde soğuk bir esinti yüzüme vuruyordu bu iyi hissetmemi sağlamıştı.
Bora? Bir kızın hayatını karartmıştı öyle mi? Acaba o yüzden mi kaçtı? Benim hayatımı karartmamak için mi? Yada evlilik korkusundan? İyi ama o zaman neden bana evlilik teklifi etmişti?
Kafamdaki sorulara cevap arıyordum sadece keşke Azra ölmeseymiş tüm herşeyi anlatırdı bana...Banka oturup ağlıyordum.
Bir mendil uzatılmıştı kim uzattığını anlamak için kafamı kaldırmıştım,küçük bir çocuk...
"Mendil lazım olur abla"
"Teşekkür ederim"
Mendili alıp gözyaşlarımı sildim,
"Senin adın ne?"
"Ali abla"
"Ali senin okulun yok mu?"
"Var abla ama babam çok hasta ona ilaç alacağım"
"Annen nerde?"
"Ben ve kardeşim küçükten bizi terk etmiş"
"Anladım"
Çocuğun elinden tuttum,
"Eviniz nerede?"
"Şu evlerin arkasında"
"Hadi babanın yanına gidelim"
Çocukla beraber evlerine gittiğimizde kendimi tuhaf hissetiyordum babamın hasta olduğu zamanları hatırlayıp hüzünlenmiştim.
"Babanın ilaçlarını artık ben alacağım sen okuluna gideceksin tamam mı küçüğüm?"
"Çok teşekkür ederim ablacığım"
Gülümsedim.
Ali ve kardeşiyle birlikte alışveriş merkezine gitmiştik,sanki ilk defa görüyorlardı hayranlıkla bakıyorlardı.
Mağazalara girdiğimizde çekinmişlerdi iki kardeş.
"Ali istediğiniz herşeyi alabilirsiniz ben sizin bundan sonra ablanızım"
"Teşekkür ederiz abla"
Kıyafetler aldıktan sonra çocukları lunaparka götürmüştüm.
Herşeyi unutturmuşlardı bana,babaları için elimden geleni yapacaktım hatta iyileşmesi için yurt dışına gönderecektim.
Yorgunlukla eve döndüğümde kapı çalmıştı,gelen Ebrardı.
"İyisin demi Pelin? Kendini yormak yok"
"Merak etme iyim yorgunum bugün"
"Yat dinlen o zaman ben daha sonra uğrarım yanına"
"Peki hadi görüşürüz"
Uyumam için Ebrar gitmişti.
Odama çıkıp kendimi yatağa atmıştım.
****
Yatakta bir kıpırdanma vardı,gözlerimi açtığımda yatağın kenarında oturan Bora'yla karşı karşı gelmiştik.
"Senin burda ne işin var?!"
"Seni izlemeye geldim"
"Nasıl geldin?"
"Penceren sayesinde"
"Defol burdan!"
"Sus ve yatmaya devam et"
"Gider misin?"
"Gitmiyorum"
Üzerindeki deri çeketini çıkarak yanıma kıvrılmıştı.
"Artık senden nefret ediyorum"
"Et umrumda değil"
"Kalk git yatağımdan ya"
"Kesip sesini yatar mısın Pelinciğim?"
"Uyuyamıyorum"
Yataktan kalktı,
İyice yerleşip arkamdan belimr sarıldı.
"Çok uykum var,sus huzurlu bir uyku uyuyayım"
"Peki"
Gözlerimi kapatıyordum ama uyuyamıyordum, nefeste alamıyordum sanki...
Öyle sıkıca sarılmış ki Bora...
Sabah uyandığımda Bora yoktu yanımda,acaba rüya mıydı?
Hayır ya çok gerçekciydi?
Yataktan kalktım esnedikten sonra bornozla odaya giren Bora'ya şaşkınca baktım.
"Senin? Bornozla? Benim odamda? Dün gece rüya değilmiş"
"Rüya mı sandın?" Gülümsüyordu.
"Çabuk üzerini giyin!"
Bornozu yavaş yavaş indiriyordu,
"Dur! Salak şey! Ben odadan cıkayım!"
Hemen odadan cıkıp mutfağa imdim.
Kahvaltı hazırlamaya koyuldum,
yumurta haşlayıp,patates kızartmıştım.
Masayı hazırladığım sıra Bora patates kızartmasından alıp yiyordu.
Eline vurduğumda gülümsedi,bende gülümsüyordum.
"Üzerimi giyinip geliyorum,sakın başlama!"
"Peki peki" gülüyordu o tatlı gülüşüyle...Ama yumuşamayacaktım.
Odama cıkıp üzerime maci gömleğimi ve siyah pantolumu giyindim saçlarımı doğal haliyle bırakıp,sade bir makyaj yapıp aşağı indim.
"Boraaaa!"
"B-ur-dayım"
Mutfağa geldiğimde ağzına ne bulduysa dolduran sevimli Bora'yla karşılaşmıştım.
Gülmek istiyordum ama yumuşamakta istemiyordum gülmemek için yanaklarımı ısırıyordum.
"Ben sana beni beklr demedim mi?!"
"Ama dayanamadım"
"Belli oluyordu"
Masaya oturup kahvaltımızı yapmıştık.
"Dün gece ve kahvaltı güzeldi Pelin"
"Önemli değildi,ama bundan sonra gece gelme! Biz seninle hiçbirşeyiz anladın mı? Gelip yanıma yatacak kadar samimi değiliz!"
"Biliyorum Pelin,dün gece o kadar huzurlu uyudum"
Birşey diyemiyordum...
"Görüşürüz sonra" dedim.
El sallayıp gitmişti,şu Azra meselesini halletedecektim bugün...
Hastanelere gidip tüm morg listelerini aratıracaktım.Gerçekten olan birşey miydi bu olay?
Hastanelerden aldığım habere göre evet Azra adında bir sürü kız vardı.
Soyadını öğrenmem gerekti,
Umutla konuşacaktım ve öğrenecektim.
Umutu arayıp soyadını öğrenmiştim,
Azra Arlı...
Hastane kayıtlarında yoktu hemde tüm hastane kayıtlarında...
Bir resmini de almıştım Umuttan...
Sadece bir mezarı vardı,o mezarda başka biri olabileceğini düşünüyordum...Azra yaşıyor muydu??
Multimedya Pelin
Resim bozuk olabilir kusura bakmayın😁