Koğuş Gülü

3.BÖLÜM

Bavulumu toplamaya başladım.Aslında pek bir kıyafetim yoktu.Hep küçüklüğümden beri buradaki ablalara olmayan ve öğretmeninin benim için aldığı şeyleri giyerdim.kıyafetlerini yerleştirdikten sonra annemle ve buradaki insanlarla çekilmiş fotoğreflarımı kıyafetlerin üzerine koydum.bavulum hazırdı tam bavulu kapatırken aklıma en önemli şeyi unuttuğum geldi. Yatağına doğru yürüdüm ve yatağının üstündeki oyuncak tavşanım olan"Tavşiş"(Multimedyada var)alıp bavuluma koydum.doğru duydunuz benim oyuncak bir tavşanım var.onu bana koğuşuğumuz hanım ağası ve aynı zamanda benim idölüm ayşe teyze 8.yaş günümde hediye olarak almıştı. O gün bugündün hala saklarımtavşişi ne zaman kabus görsem ona sarılırım ve hayatta o nsuz uyuyamam. Tavşişide bavula koydukdan sonra tatatadam bavulum işte şimdi hazır oldu.şimdi ise sırada benim en nefret ettiğim sahneye geldik.vadalaşma sahnesi fazla duygusal bir insan olmadığım için vedalaşmalardan oldum olası nefret ederim.ama kaçışım yok hadi başlasın ızdıram dolu dakikalar...

"Anne tamam ağlama artık sana söz veriyorum derlerimde hep başarılı olucam seni hiç üzmiycem yeterli ağlama "

annem bana sarılı bir halde ağlıyordu ve bir türlü ağlaması dinmiyordu .

"Yeter gülsüm ağlamayı kes kız ömür boyu gitmiyor hoş ve emin ol ki ona bir şey olmaz sonunda onu ben büyüttümona en iyi adam dövme taktiklerini öğrettimemin ol onu dövecek insan daha annasının karnından doğmadı,dimi hayal sen de bir şey söylesene."

Diyen koğuşumuzun hanım ağası ayşe teyzeydi. ben size boşuna demedim bu kadın benim idolüm diye annemi son kez öpüp ayşe teyzenin yanına gidip ona sarıldım

"Tamam kız ağlatıcaksın beni hadi çabuk git yoksa bu sulugöz anan tekrar ağlıycak "dedi. Ben dahil koğuşdaki herkes gülmeye başladı tabi ayşe teyze koğişdakilere bir bakış atınca hepsi bir anda sustu.