Double Trouble In Love

Net wanneer alles beter gaat, loopt het mis.

Hey lezertjes, Dus ik ga een beetje verder in de tijd. En met een beetje bedoel ik toch wel dat het al 14 februari  is. Waarom doe ik dat? Wel omdat het vanaf dan allemaal mis gaat gaan. Je moet het lezen om te begrijpen wat ik bedoel. Dus jha ik zou zeggen veel plezier met lezen. Doeii xx

Ik loop met Olivia en Maxim naar de kantine aangezien het al middagpauze is. Heel de kantine is versierd met slingers en hartjes zelfs op de tafels liggen er nu doeken. Er is een actie voor koppels waar je iets kan winnen. Ik heb al een hele dag niets gehoord van Lorenzo en ik vraag mij af of er iets zou zijn. Niemand heeft hem vandaag ook niet gezien geen enkele leerkracht of leerling. Olivia, Maxim en ik nemen plaats aan onze tafel. 

"Moeten jullie iets hebben om te eten?"Vraagt Maxim en ik knik lichtjes. Olivia staat op. "Wat moet je hebben?"Vraagt ze liefjes aan mij en ik denk even na. 

"Neem maar twee stukjes pizza dat is genoeg."

Olivia en Maxim lopen samen naar de keuken. Ik pak mijn gsm uit mijn tas en kijk even op facebook maar zelfs daar is er niets op van Lorenzo. Behalve dan dat ik heel wat likes heb op mijn profielfoto waar hij ook op staat. Ik hoor iemand kuchen en zucht. Christian Winters. Ik draai mij om en kijk op. Hij staat nu vlak voor mij met een grijns op zijn gezicht en met een beer in zijn handen. Ik rol met mijn ogen en hij komt naast mij zitten. Ik draai mij weer om en stop mijn gsm weg. 

"Waar is je vriendje?"Vraagt hij aan mij en ik haal mijn schouders op.  "Is het erg als ik je gezelschap hou?"Vraagt hij dan en ik lach. 

"Al zeg ik nee dan doe je het toch." 

Hij grijnst en geeft mij de beer aan. Ik pak hem aan en stop hem gewoon in mijn tas. "Bedankt."Mompel ik luid genoeg zodat hij het nog wel kan horen. 

"Geen dank babe",zegt hij dan en ik zucht. 

"Jij moet daar echt is mee stoppen Christian. Wij zijn geen vrienden van elkaar en al zeker geen koppel dus ik ben je Babe niet."

"Maar ik noem je toch zo of je het nu wilt of niet."

"Rot toch op man." Ik pak zijn beer uit mijn tas en smijt het naar zijn hoofd. Hij lacht en vangt de beer. Olivia en Maxim komen er terug aan en gaan met toch wel wat twijfel weer zitten. Christian kijkt boos maar toch ook geamuseerd op naar hun. 

"Ik ga maar weer eens. Zie je later babe." Christian staat op en plaats een kus op mijn wang. Ik wil hem een klap geven maar hij is al weg dus mijn hand vliegt in de lucht naar het niets. Ik zucht en neem boos een hap van mijn pizza. 

"Die gozer moet het echt is leren dat jij hem niet moet",zegt Maxim en Olivia knikt. Dan hoor ik een meisje op een bitchy toon mijn naam roepen. Ik draai mij om en kijk recht in de ogen van Brittany de grootste bitch van de school. 

"Wat moet je?"Vraag ik haar en ze lacht fake naar mij. Ze haalt haar gsm boven en grijnst naar haar gsm. 

"Wel na school stuur ik iets naar je allerliefste Lorenzo en dan zal je hem niet meer hebben." Haar vriendinnen of zoals ik ze graag noem de Brittjes lachen luid om wat ze zegt. 

"Wat jij wil Brittany het zal je toch niet lukken",zeg ik en neem nog een hap van mijn Pizza. Ze doet een hairflip en loopt dan weer weg. 

"Jess ik zou toch maar oppassen, Brittany is iemand die meent wat ze zegt." Hoor ik Olivia zeggen. Ik draai mij om en ze kijkt mij bezorgd aan. 

"Komt wel goed Liv." Ik schenk haar een glimlach en ze glimlacht terug al glimlachen haar ogen niet met haar mee.

°°°°°

School is eindelijk gedaan. Ik loop naar de parkeerplaats en ben blij wanneer ik Jason zie. Hij geeft mij snel een knuffel en we wandelen door naar zijn auto. Ik moet steeds denken aan wat Brittany daar straks zei en wil eigenlijk ook wel weten waarom ze zo moest grijnzen terwijl ze naar haar gsm keek. Ik stap in de auto van Jason en zet meteen muziek op zodat ik aan wat anders kan denken dan aan Brittany. Jason zegt de hele rit naar huis niets maar ik vind dat niet echt erg. Als we om de hoek rijden zie ik Lorenzo's auto staan. Mijn hart maakt meteen een sprong en ik stap snel uit als Jason de auto stopt. Ik ren naar binnen en mama knikt al naar boven nog voor ik iets moet zeggen. Ik doe mijn kamer deur open en daar zit hij op mijn bed te wachten. Ik loop naar hem toe en net als ik mijn armen om hem heen wil slagen staat hij op. Ik kijk hem verbaasd aan en besluit om te gaan zitten. Een hele tijd zegt hij niets en toont mij dan een foto. Ik zie mij er op staan met mijn ogen gesloten terwijl Christian mij op mijn wang kust. Dus dat bedoelde Brittany. 

"Dit is niert-" Begin ik maar hij laat mij niet uitpraten. 

"Niet wat? Niet wat het lijkt? Wil je dat soms zeggen?"Vraagt hij boos en dit is de eerste keer dat ik hem echt boos zie. 

"Lorenzo echt niet geloof me nu maar. Vraag het aan Liv of Maxim die waren er bij er is echt niet aan de hand."

Lorenzo kijkt mij niet eens aan en zegt niets. Mijn hand gaat naar boven maar ik laat hem al snel weer zakken als Lorenzo nog niet eens beweegt.

"Enzo alsjeblieft zeg nu eens iets?" Mijn stem breekt een beetje net zoals mijn hart doet wanneer ik aan het ergste denk. Hij zal het nu toch nog niet uitmaken? 

Hij draait zich om en kijkt mij verdrietig aan. 

Heyyyy

Duizend woorden zonder dit en die Heyyyy dan toch. Hehe. Wat denk je dat er nu zal gebeuren? Zal Lorenzo het uitmaken of komt alles nog wel weer goed? Lees maar snel verder en je komt er achter.