Αχώριστοι

κεφάλαιο 10

Και ειδα τον Μαρκο με ενα πονηρο χαμογελο. Αμεσως μετα εβγαλαν και οι αλλοι 2 τα κρανοι τους αλλα αυτους δεν τους ηξερα. Τοτε κατεβηκαν απο τις μηχανες τους και οι 2 πηγαν στον Πανο και στον Αλεξ και ο Μαρκος πλησιαζε εμενα 

Μ: Ελα μαζι μου με το καλο και δεν θα παθεις τιποτε ειπε σοβαρα

Ν: Εισαι χαζο παιδακι μου εγω ουτε πιστολι στο κεφαλι να μου βαλεις δεν ερχομαι ειπα και γυρισα να φυγο αλλα με επιασε απο τον καρπο και με τραβουσε ως την μηχανι του.

Αλλα ξαφνικα εκει που προσπαθουσα να ξεφυγω βλεπω την μηχανι που πηγε να με ριξει πριν να σταματαει να κατεβενοι απο την μηχανη χωρις να βγαλει τον κρανος του. Ερχετε και αρχιζει να βαραει τον Μαρκο μεχρι που ειναι γεματος με αιματα και τοτε ξυπναω και του λεω να τον αφησει αλλα χωρις να τον ακουμπαω γιατι φωβαμε μην φαω και εγω καμοια. Αφου βλεπω οτι δεν σταματαει να τον χτυπαει παω και τον πιανω απο τον ομω και σαν να τον διαπερασε ηλεκρικο ρευμα και σηκοθηκε αμεσως. ειδα το χερι του ειχε μελανιες και αιματα και πηγα να τον πλησιασω αλλα αυτος εφυγε και πηγε με γρηγορα προς την μηχανη του. Ετσι αρχισα να τρεχω απο πισω του και του επισα το χερι και τον γυρισα στην μερια μου

Ν: Ειι σταματα να τρεχεις θελω να σε ρωτησω 

- Τι ειπε αλλα δεν μπορουσα να τον καταλαβω μεσα απο το κρανος και ετσι εκανα κινηση να το βγαλω αλλα μου επιασε τα χερια και μου ειπε μην το ξανακανεις αυτο 

Ν: Καλα συγγνωμη απλα ηθελα να σε ευχαριστησω που με εσωσες απο τον Μαρκο και θα ηθελα να δω το προσωπω σου αλλα αφου δεν θες συγγνωμη και παλι για την καθηστεριση ειπα και ενιωσα να βουρκονο και δεν ηξερα τον λογο και ετσι εσκειψα το κεφαλι μου για να μην με δει να κλαιω.

- Σταματα να κλαιες δεν ειπαμε ειπε και με πηρε μια αγγαλια και τοτε καταλαβα οτι αυτο το ειχε γραψει στα μηνηματα αρα ειναι αυτος. Ετσι πεταχτικα απο την αγγαλια του και πρωσπαθησα να δω μεσα απο το μαυρο γυαλι που ειχε το κρανος.

Ν: Αρα εσυ εισαι αυτος που μου εγραψε αυτα τα γραμματα ειπα και αρχισα να θυμωνω 

- Ναι εγω ειμαι 

Ν: Και ποιος εισαι εσυ που ξερεις ολα αυτα για την ζωη μου και μου λες να σε συγνωρεσω και οτι οταν με δεις θελεις να σε αφησω να μου εξηγησεις και πανω απολα γιατι με λες πριγκιπησσα μονο ενας ανθρωπος στον κοσμο αυτον με ελεγε πριγκιπησσα και τωρα εγω εφθινομε που δεν βρισκετε και κατι για να τελιωνουμε ΜΗΝ ΜΕ ΞΑΝΑ ΕΝΟΧΛΙΣΕΙς ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟΛΑ ΜΗΝ ΜΕ ΞΑΝΑ ΠΕΙς ΠΡΙΓΚΙΠΗΣΣΑ ΜΑΛΑΚΑ ειπα και τον εσμπροξα ενω δακρυα ετρεχαν απο τα ματια μου 

Αυτος ομως αποτι καταλαβα ειχε νευριασει παρα πολυ γιατι με επιασε απο τους καρπους και με οδηγησε σε ενα στενο λιγο πιο περα ενω οι αλλοι 4 ακομα πλακωνοντουσαν. Οταν φτασαμε στο στενο αφησε τους καρπους μου και εγω πηγα να φυγω αλλα αυτος το καταλαβε και με ξανακρατησε πιο σφιχτα με το ενα του το χερι ενο με αλλοο προσπαθουσε να βγαλει το κρανος , ομως δεν τα καταφερε επιδη κουνιομουν συνεχεια.

- Σταματα να κουνιεσε και ετσι αν θες να μαθεις ποιος ειμαι βγαλεμου το κρανος ειπε και με ακινητοποιησε και με κρατουσε σφιχτα τους καρπους για να μην ξαναφυγω. Ετσι εγω εβαλα τα χερια μου στο κρανος και μετα απο λιγο προσπαυησα να το βγαλω αλλα με σταματησε με τα χερια του. 

- Εισαι σιγουρη πος οταν με δεις θα με αφησεις να σου εξηγησω και μετα αν θες μπορεις να με μισησεις και να μου πεις να φυγω και εγω θα το κανω αλλα να ξερεις οτι δεν θα με ξαναδεις ποτε κανα στην ζωη σου 

Ν: Ενταξει στο υποσχομε ειπα και πηγα παλι να του βγαλω το κρανος αλλα οταν το εβγαλα το κρανος μου εφυγε απο τα χερια και ξαφνικα ολα μαυρισαν .