Delmo

Kızım için.

Bu bizim ne ilk soygunu muz ne de son soygunu muz olacaktı.  Ben ve ekibim 21. yüzyılda herkes tarafından bilinecek ama yolda görseler bile tanımayacakları kişiler olacaktık.  Biz kendimize kısaca Robin Hood  diyorduk .  Zenginden alıyorduk ama hak eden fakire dağıtıyorduk. 

Saat 19.25 di. James in dün gece beni arayıp bir planı olduğunu  Yarın herkesi garaja toplamamı rica etmişti . Bende bunun üzerine Kevin , Acey , Allon , Dejuan, ve Diana yarın ki gelecekleri mekanın adres bilgilerini yolladım. İlk gelen her zamanki gibi asi kız Dianaydı. Evli olmasam ona karşı derin duygular besleye bilirdim.  Ama karım Katrin'i her şey den daha çok seviyordum.

Aradan 1 saat kadar geçmişti ve bütün ekip garajda biralarımızı yudumlarken James elindeki büyük sert kağıt parçalarıyla  içeri ye girdi. Lanet olası zenci hepimizi yarım saattir bekletiyordu. 

Hemen lafa girmiştim.

"James umarım bu kadar kişiyi buraya toplamanın altında gerçek ten kaliteli bir iş vardır" dedim gülerek.
 
"Sen merak etme Tom bu kadarını inan sen bile beklemezdin dedi."

Yüzündeki o piç gülümsemeyi uzun yıllardır görmemiştim.  En son 1999 da ki tren soygununda böyle gülmüştü bana.

Herkes birden heyecanlanma ya başladı. James  ekibin eski ruhunu geri getirmişti sanki şu anki davranışlarıyla.  Elindeki evrakları masaya koyup cebindeki USB'i bilgisayara takmıştı.  Projeksiyon dan çıkan görüntüler beyaz duvarda yerini almıştı.  James elindeki cetvelle duvara yanaştı ve cetveli duvara tutarak ..

"Evet arkadaşlarım bu gördüğünüz yerden birini çıkartacağız. "

Herkes şaşkın  gözlerle birbirlerine  bakıyordu. James in ukala tavırları kiminin yüzünde korku yağsada herkes heyecanlı bir şekilde bekliyordu James in ağzından çıkacak kelimeleri.

Hemen lafa atladım .

''James nedir bu saçmalık."

James şaşkın bir ifadeyle gözüme bakıyordu.

"Hadi ama Tom eski günlerdeki gibi olacağız dostum . Anla artık Robin Hood lar geri döndü . Bu iş için çok para verdiler. "

Yüzündeki o sevinç o mutluluğu inanın bir kilometre ilerden anlayabilirdim.  Rahat ve sakin bir şekilde yerimden kalkarak  James doğru yürüdüm.

"Nedir bu iş James anlat ."

James elindeki cetveli duvarda ki görüntünün tam ortasına tuttu.

"Dostlarım bu dünyanın en güvenlikli  hapishanesi  ve biz oradan çıkarılması gereken bir mahkumu çıkaracağız ve onun verilen adrese götürüp teslim edeceğiz ."

Bunları duyduktan sonra James'e hak vermiştim .  1999 da ki tren kaçırma işin den sonra böyle riskli işlere girmemiştik . Peki ya Brown .. 

O tren soygununda vurularak ölmüştü. Brown adeta ekibin mutluluk kaynağıydı. O gittikten sonra bu isleri yapmamaya yemin ettik. Ben evlendim. 7 yaşında bir kızım var peki neden hala bu işlerin içindeyim.. Affet beni kızım her şey senin geleceğin için.