ลู่หานค่อยๆย่างเท้ามายังตึกเรียนในตอนเช้า สมองของเขากำลังถามซ้ำๆว่าเขาทำอะไรลงไปเมื่อเย็นวาน ดวงตาสวยเหม่อมองไปข้างหน้าพลันขยี้ศีรษะเบาๆอย่างไม่รู้ตัว แม้จะโหวงๆที่วันนี้เขาไม่ได้วิ่งรอบสนามกับสมาชิกชมรมตอนเช้า แต่ถึงจะวิ่งได้ลู่หานก็คงวิ่งไม่ลงเพราะตอนนี้เขาแทบไม่มีสมาธิ ริมฝีปากเล็กขบเบาๆ สาวเท้าขึ้นตึกเรียนปีสองตามปกติหลังจากแยกกับน้องสาวที่ไปหากลุ่มเม้าท์ประสาสาวๆของเธอ
ย้อนไปยังเมื่อเย็นวาน ลู่หานกำลังตกใจซ้ำสอง เมื่อพบว่าโอเซฮุนคิงแห่งยองชางผู้ที่เคยปฏิเสธการขอความช่วยเหลือของเขาอย่างไม่ชายตาแล ดูเหมือนจะสูญเสียความทรงจำหลังจากที่เจ้าตัวตกบันไดในตึกธุรการลงมาพร้อมกระดาษข้อสอบมิดเทอมที่กำลังจะใช้อีกไม่กี่สัปดาห์ เขากะพริบตาปริบๆมองดวงตาที่เคยปัดมองเขาอย่างเย็นชาซึ่งตอนนี้กำลังจ้องมาหาเขาอย่างใสซื่อ
"นี่...สรุป รู้จักฉันรึเปล่า?"
"เอ่อ...นายชื่อโอเซฮุน จำได้มั้ย?"
"โอเซฮุน...เหรอ? แล้วนายชื่ออะไร? แล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ได้...โอ๊ะ!"เซฮุนยกมือทาบศีรษะ ทำให้ลู่หานประคองอีกฝ่ายเอาไว้
"ฉันชื่อลู่หาน...เดี๋ยวฉันจะเรียกหมอให้นะ ฉัน..ฉันว่าฉันกลับดีกว่า"
"นี่!อย่าทำแบบนี้สิ"ฝ่ามือของคิงจับเข้ากับไหล่ลาด และลู่หานก็เพิ่งรู้ว่าฝ่ามือของโอเซฮุนช่างใหญ่จนกุมไหล่เขาได้มิด ร่างกะทัดรัดได้แต่ทำหน้าอิหลักอิเหลื่ออย่างสับสน โดยที่อีกฝ่ายก็ยื่นหน้าเข้ามาคาดคั้น "นายจะทิ้งฉันไว้แบบนี้ไม่ได้นะ"
"พี่..."
"..."ลู่หานค่อยๆเบนหน้าออกไปก็พบว่าจูฮยอนน้องสาวฝาแฝดซึ่งถือนมช็อคโกแลตติดมือกำลังยืนค้าง และมีประธานคิมจุนมยอนกับอาจารย์เป็นฉากหลังท่าทางเดียวกัน ลู่หานมองสภาพของเขากับโอเซฮุนที่ดูเหมือนคนกำลังจะจูบกันก็ต้องผงะหงายออกอย่างตกใจ "เฮ้ย!!"
YOU ARE READING
King of heart & Queen's secret - II [wattpad edition ]
Fanfictionหัวใจของพระราชา และ ความลับของราชินี ซีซั่นสองแล้วจ้า (เวอร์ชั่นเต็ม) กฏการอ่านมีสองข้อเหมือนเดิม ข้อแรกอย่าเร่งอัพ ข้อสุดท้ายเหมือนข้อแรก ไม่เม้นไม่ว่า กดดาวคนละดวงก็พอ♥