King of heart & Queen's secret - II [wattpad edition ]

17 - KING OF HEART: Manual

กิจกรรมนันทนาการผ่านไปโดยที่ลู่หานและชมรมบาสเกตบอลมีส่วนร่วมเพียงเล็กน้อย... เขาเองพูดได้เต็มปากเลยล่ะว่าชมรมบาสเกตบอลไม่ถูกกับชมรมฟุตบอลเป็นอย่างมาก ส่วนหนึ่งเพราะเขาเอง เขาถูกไม่พอใจเนื่องจากเขาเคยมีชื่อติดเป็นตัวจริงในการแข่งขันระดับเขตจังหวัด แต่เพราะความกดดันแบบแปลกๆทำให้เขาตัดสินใจออกจากชมรมกะทันหันมาอยู่กับมินซอก ใครที่ไม่เข้าใจเหตุผลของเขาก็จะมองว่าเขาอยากดังทางลัด หวังฮุบตำแหน่งประธานชมรม ยิ่งเรื่องที่คิงเป็นคนจัดการไม่ให้ชมรมถูกยุบก็ทำให้เขาโดนเกลียดขี้หน้าไปใหญ่

"ฉันดำจริงๆเหรอ..."สมาชิกคนหนึ่งในชมรมพูดอย่างไม่มั่นใจในตัวเองหลังจากโดนดูถูกต่อหน้าคนอื่นที่ห้องอาหาร เพื่อนๆได้ยินดังนั้นก็พากันเอ่ยปลอบใจ

"แล้วไงล่ะ ไม่ได้แปลว่านายไม่ดีสักหน่อย อย่าสนใจเจ้าหมูตอนนั่นเลยน่า"

"ใช่ เจ้านั่นก็ดีแต่กร่างไปทั่ว"

"แต่...เฮ้อ"เจ้าตัวถอนใจก่อนที่ใครคนหนึ่งจะชักชวนขึ้น

"อย่าซีเรียสกันเลย เห็นว่าชั้นสี่มีบ่อน้ำอุ่นด้วยล่ะ ปิดตอนสี่ทุ่มครึ่ง ยังไงไว้เราไปแช่กันดีกว่า เพราะพวกชมรมฟุตบอลก็อยู่คนละตึกกับพวกเราอยู่แล้ว..นะครับประธาน"ท้ายประโยคหันมาหาลู่หานที่กำลังเหม่อลอย ก่อนจะกะพริบตาและรับคำ

"อ๋อ..อื้ม!"

"หิวเหรอครับประธาน"

"ฉันกำลังนึกถึงเนื้อย่างน่ะ...ฮ่าฮ่า ส่วนเรื่องพวกชมรมฟุตบอล อย่าไปใส่ใจเลย"

"เจ้าหมูนั่นก็พูดจริงนะ"เซฮุนส่งเสียงทะลุกลางป้องทำเอาลู่หานเผลอหันไปค้อนเสียวงใหญ่ "ชมรมฟุตบอลส่วนมากมีแต่พวกหน้าตาดีๆ เหมือนพวกชมรมเบสบอลล่ะ พวกนายก็ต้องยอมรับล่ะนะว่าบุคลิกเป็นส่วนนึงที่จะยกระดับชีวิตอย่างช่วยไม่ได้ ถ้าพวกนายยังเป็นนักกีฬาโชกเหงื่อตัวดำก็ไม่มีทางจะหลุดคำดูถูกไปได้หรอก"