ในตอนที่ฉันยังเด็ก...
ฉันชอบปากกาแท่งหนึ่งของอาจารย์ยุน ปากกาแท่งนั้นด้ามมันทำจากกระเบื้องเคลือบ เวลามันโดนแสงเหมือนเหมือนสีของก้อนเมฆที่มีเหลือบรุ้ง..
ฉันชอบมองมันบ่อยๆตอนที่เธอเอาสมุดของฉันไปตรวจ...
จนกระทั่งมันหายไป...
"ปาร์คชานยอล เธอเอาไปซ่อนไว้ไหน!"
แม้ว่าหล่อนจะเทของในกระเป๋าทั้งหมดของฉันออกมากองราวกับเทขยะ..แต่มันก็หายไป...
"ชานยอลขี้ขโมย ฮ่าฮ่าฮ่า ไอ้ขี้ขโมย"
หายไป...
"ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะชอบขโมยของคนอื่น ของฉันหายไปรึเปล่านะ"
หายไป...
"อาจารย์ยุน นี่ปากกาของคุณรึเปล่าครับ"
และหายไป...
"ตายแล้ว..เฮ้อ..โล่งไปที"
ในเวลานั้นถึงปากกาของอาจารย์ยุนจะถูกหาจนเจอ...
แต่ความรู้สึกของฉันก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว...
"ชานยอลคะ"
เจ้าของชื่อสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะมองหญิงสาวตรงตรงหน้าที่สีหน้าสงสัยนิดๆ ขณะที่เขากำลังนั่งทานมื้อเที่ยงกับเธออยู่ที่ช็อปของจัตุรัสแห่งหนึ่ง เธอเป็นนักร้องสาวที่กระแสกำลังเบาเพราะอยู่ในช่วงรอการทำเพลงเปิดตัวซึ่งใช้เวลานาน ชานยอลรู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำอยู่อาจทำให้เขาถูกมองในแง่นั้นมากไปกว่าเดิม แต่ชานยอลก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธหากต้องช่วยคนในสังกัดพ่อเรียกกระแสเพื่ออยู่ในการพูดถึงตลอดเวลา
YOU ARE READING
King of heart & Queen's secret - II [wattpad edition ]
Fanfictionหัวใจของพระราชา และ ความลับของราชินี ซีซั่นสองแล้วจ้า (เวอร์ชั่นเต็ม) กฏการอ่านมีสองข้อเหมือนเดิม ข้อแรกอย่าเร่งอัพ ข้อสุดท้ายเหมือนข้อแรก ไม่เม้นไม่ว่า กดดาวคนละดวงก็พอ♥