Gidiyorum diye kızıyorsun biliyorum.
Oysaki anlamıyorsun gitmemin sebebini...
Yanında kalmamın ne anlamı var ki!
Kalsam ne değişecek, aynı ben aynı sen...
Yoruldum artık üzülmekten üzmekten...
Artık koşarak uzaklara gidiyorum.
Gidiyorum diye kızma, gitmek zorundayım...
Artık ben yokum sevgilim... Sen affet beni...
Hoşçakal.
"Şiir defterimi o günden sonra hiç almamıştım elime, tesadüfen eline gelip yine açtı kabuk bağlayan yaranı değil mi Rozalinda" dedim kendime gerçekten uzun zaman olmuştu... Hâlâ ilk gün ki gibi acıtıyordu canımı.
Umarım tekrar böyle birşey yaşamak zorunda kalmam diyerek defteri kaldırdım...
