Chapter One
Katatapos lang ng klase nila ni Alex sa Geometry. ito na ang huling subject nila sa araw na iyun kaya pwedi ng magsilabasan ang mga estudyante. Pagod na nakaupo si Alex sa kanyang silya. Wala siyang ganang umalis muna sa lugar na iyon. Kailangan din naman niyang matulog muna bago pumasok sa praktis ng team nila sa softball.
Alex! sigaw sa kanya ni Sabrina. -___-"
Kababata niya ito, ang ina nila ay magkababata rin kaya naman hindi maiiwasang maging magkaibigan din sila. Idagdag pang magkapitbahay lang sila sa village na tinitirhan niya.
Ano na naman ba Bri? walang kabuhaybuhay na tanong niya rito.
Kahit na matagal na silang magkaibigan, hindi pa rin siya sanay sa pagiging isip bata nito.
Hi sa inyong lahat, ako nga pala si Alexandra Villegas. I'm the kind of person who loves challenges, I love playing the drums at marunong din akong kumanta. Running for honors ako mabait at matulungin din. Demure ako at fashionista. Oh diba! parang ang perfect ko na?
T__T
Naniwala naman kayo? Hahaha!
Hindi nu! Ang layo ko nga doon. You can call me Alex.... THE PUNK PRINCESS.
Yes I play the drums pero sa tago nga lang. Marunong akong kumanta *U* matalino ako...
Mabait naman ako pagbinigyan niyo ako ng chocolate.
Pero hindi ako demure basagulera at hanapin ako ng gulo. And I was NEVER a fashionista. Kung matatawag bang fashion ang jersey na extra large ang laki, pants, sneakers na walang linis at ang paborito kung cap na gamit gamit ko lagi sa paglalaro. Then I consider myself a fashionista... (Or not hehehe >u<)
Nasa ika-tatlong taon na sila ng high school pero para pa rin itong bata na natutuwa sa mga maliliit na bagay at madaling magtampo kapag hindi nakukuha ang gusto nito.
Wala lang, parang pagod ka kasi. Anong bang pinaggagagawa mo at luray yang mukha mo?
Wala akong ‘pinaggagagawa’ sa dami ng pinagawa sa akin ng mommy ko wala na akong oras para gawin ang kahit na ano. Sabi niya habang nakapatong ang nguso niya sa lamesa.
So sinunod mo talaga siya?
Alangan namang hindi, at saka ayoko nang nakakarinig ng sermon mula sa kanya. Sawa na akong marinig ang mga iyon.
ikaw naman kasi bakit ayaw mo pang matutong magdamit pambabae.
Tiningnan niya ang sariling suot saka binalingan ang kaibigan niya.
bakit, hindi ba pambabae ang suot ko?
Hindi sa ganoon, kaya lang kapag—basta, iba.
Alam na niya ang ibig sabihin nito. iba naman talaga ang style niya sa kasuotan kung ikukumpara sa ibang mga babae.
Kaya naman parati siyang napapagalitan ng mommy niya. Isa itong designer kaya naiintindihan niya ito. Kaya lang hindi siya kumportableng magsuot ng mga palda, bestida at sapatos na may takong.-__-
Hindi naman siya si Barbie eh...
Mas appropriate kung ituturing siyang si Hideyoshi sa Baka and Test... ^___^V
Oh well
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
A/N
Hi ebry 1!! alam kong boring yung start pero sana basahin niyo pa rin ang story...
leave lang po kayo ng comments at suggestions. thank you! :)
BINABASA MO ANG
Chocolate Dilemma
HumorAno ba ang gusto niyo sa lalake? Matalino, gwapo, mabait, may appeal, oh yung makatulo laway? Ako, all of the above. Kaya lang hindi siya para sa akin. Kahit anong gawin ko, ipakulam ko man o gagamitan ng gayuma iba pa rin ang mahal niya. Saan kaya...
