Bir dönem kendimi odalara hapsettim. Bedenimi değil yanlış anlamayın ruhumu!. Karanlık odalar değildi tam tersine güneş tam odanın içine vururdu. Gece bile aydınlıktı her yer.. Nefes yerine çektiğim sigaralar ve odanın her yerinde birikmiş izmaritler vardı. Sabah bir sancıyla uyandım. Rüyamıydı dedim yaşadıklarım.? Hepsi bir kabustan ibaretmiydi.? Sonra tarihler geçti gözümden, iki göz geçti, elleri geçti.. Evet hepsi geçti ve gitti... Tutunamadım hiçbir hayale.. Hiçbir şarkıya tutunamadım. Ellerine tutunamadım sadece bakışlarında tutuklu kaldım.. Sanki gün geçtikçe düşüyordum en dibe. En dibe düşüyordum.. Sen beni hiç bırakmadın ama ben yinede tutunamadım..
