Mr. Successful Meets The Superstar

Too Harsh

Alex's POV

Today is my scheduled flight for China. There are two things to do in there. First, hindi na ako nakapunta sa burol ni Mr. Lee dahil sa nangyari kay Megan, the girl who always mess up with my schedule kaya naman gusto ko man lang dalawin ang puntod niya to give and show respect. After all, he was like a real father to me who took good care of me noong nasa ibang bansa pa ako.

Second, as usual is for business purposes. I need to meet and persuade the chairman of Izmailovo hotel to sign a contract with us since hindi nga natuloy yung meeting namin last time when he was here because of the unforeseen accident, sobrang disappointed siya at pinagsabihan ako ni Sir France na ayusin ang contract with them. Although even without him telling me that, I will make sure na gagawin ko lahat para mapirmahan nila ito.

Hindi na ako nagpaalam kay Megan because I was running out of time masyado yatang napasarap ang tulog ko kagabi dahil sa di mawaring magkahalong emosyon at pagod, I even surprisingly skipped my morning routine. Isa pa, mukhang masarap ang tulog niya naglalaway pa nga sa punda ng unan ko di nalang nahiya. Akala ko ba artista 'yon?

Agad akong tumawag kay Mae, sekretarya ko. "Nasa airport na ako. I still have 2 hours before boarding. Pumunta ka sa bahay gisingin mo yung babaeng natutulog doon at ihatid mo sa trabaho niya. No need to tell her where I am." Ibababa ko na sana pero may nakalimutan ako, "Oo nga pala gusto ko pagbalik ko iba na ang bedsheet at punda ng mga unan." Then, I ended the call.

Nakaupo ako sa waiting area nang biglang tumunog ang cellphone ko. I see, I was expecting for her to text me kahit hindi nakasave ang number niya sa phone ko alam kong siya 'to tsk. I knew she would be moved again with that little gesture of mine, kaya siguro madaling nauto ito ng ex niya di marunong magpakipot e sige lang ng sige.

After 2 hours...

Finally, on my way to China. "Sir, would you like a newspaper?" Tanong saakin but I declined the offer. Araw-araw naman akong nagbabasa ng news sa iPad ko. Iniayos ko ang sarili ko sa pinakakomportableng pwesto at saka pumikit nang biglang naalala ko nanaman ang babaeng yun.

Wala akong kaide-ideya na siya nga pala ang nakasakay ko sa eroplano noong galing ako sa business trip from Singapore I just remembered now. She was that girl acting weird throughout the whole flight. Maybe kilala na niya ako ng makatabi ko siya? Or maybe hindi.

Napangisi ako sa di malamang dahilan ngunit agad ko ring binawi ito at tumuloy sa naudlot kong tulog. Haay, babawi ako ng tulog dahil walang makakapanggulo saakin dito mabuti naman.

***

The plane landed at exactly 1pm in the afternoon. There's no time difference between Philippines and China. Great! I won't be jet lag. I started to make a call while walking towards the exit. "Xiàwǔ hǎo (Good afternoon), this is Mr. Javier of Royale Hotel. I have already arrived at Beijing Capital International Airport." I never wanted to be called that way but I need to use surname when it comes to business. Ayoko nga dahil sa kadahilanang yaan din ang tawag nila sa ama-amahan ko ngunit wala akong magawa dahil dala dala ko rin naman ang apilyedong ito simula pagkabata ko. I'm semi-used to it.

"Xiānshēng, xiàwǔ yě hǎo. Wǒmen de zhǔxí hái zài kāihuì. Tā jiàng zài yī xiǎoshí hòu wánchéng. Jiǔdiàn de gōngzuò rényuán jiāng bāngzhù nín yīduàn shíjiān. (Good Afternoon too sir. Our chairman is still in a meeting. It will be finished after an hour. The hotel staff will help you out for a while.)" At may lumapit saaking lalaki nagpakilala bilang hotel manager ng Izmailovo. Ito na siguro ang ipinadala nilang susundo saakin. Agad naman kaming umalis at tumungo sa hotel.