"Hyung ေက်ာင္းလိုက္ပို႔ပါ"
Krisမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ ပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျပံဳးေနေသာ မ်က္ႏွာေလး မဲ့သြားပီး......
ေခါင္းငံု႔သြားကာ လြယ္အိတ္ႀကိဳးကိုလက္ေခ်ာင္းေလးေတြျဖင့္ ေဆာ့ေနေလသည္.....
"Taxiစီးမသြားခ်င္လို႔ပါ"
"..."
"ပါပါးတ္ု႔ိ မာမားတို႔က ခရီးသြားမွာတဲ့"
"မပို႔ႏိုင္ဘူး ေက်ာင္းကနီးနီးေလးကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္သြား"
"Hyungကိုလိုက္ပို႔ ေစခ်င္လို႔ေျပာေနတာကို"
"မင္းကို မပို႔ႏိုင္ဘူးလို႔ေျပာေနတယ္ေလ"
႐ုတ္တရတ္ မ်က္ရည္ဝိုင္းသြားေသာ မ်က္ဝန္းေလးေတြ...
သူေျပာရန္ုျပင္လိုက္ေပမယ့္ Chanyeolကထြက္သြားေလပီ....
ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ သူ႔ကိုစိတ္ဝင္စားေနေသာ မ်က္ဝန္းေတြကို သူသိပါသည္ .......
မ်က္ႏွာသာမေပးခ်င္ ေပးမိသြားရင္ ပိုမ်ားဆိုးလာေလမလား.......
တကယ္ဆို Chanyeolဟာသူ႔ထက္အမ်ားႀကီးငယ္ေသာ ခေလးတေယာက္...
ထို႔ျပင္.ညီရင္းေလးလို သတ္မွတ္ရမည့္သူ......
Kris Chanyeol.ေက်ာင္းသြားပီးမွ ေကာ္ဖီခြက္ေလးအခန္းထဲယူလာကာ ေရးလက္စဇာတ္လမ္းေလးကို အာရံုစိုက္လိုက္သည္...
"ကြၽတ္"
ဘယ္လိုမွအာရံုစိုက္လို႔မရေပ...
Screen ေပၚမွာ မဲ့တဲ့တဲ့မ်က္ႏွာေလးတစ္ခု ဝမ္းနည္းေနေသာ မ်က္ရည္စေလးေတြနဲ႔ မ်က္ဝန္းေလးေတြက ဝဲလည္ေနသည္...
"ေတာက္"
နာရီၾကည့္မိရင္းဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ကာ အဝတိအစားလဲပီး ကားေသာ့ေကာက္ကိုင္ပီးထြက္လာမိတာ Chanyeolရဲ႕ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာ....
ေက်ာင္းသားေတြကုန္သေလာက္႐ွိေနေသာ္လည္း Chanyeolရဲ႕အရိပ္အေယာင္ေတာင္မေတြ႔ရေပ...
"ဟို ညီေလး Section Bက Park Chanyeolကိုသိလားဟင္"
ေကာင့္ေလးေခါင္းညိမ့္ျပေတာ့
