Üzüntümü sardım yalnızlığıma tekrar tekrar dönüp bakar oldum. Gurur, ,sevgi, üzüntü, mutluluk... Hepsi dahil mi sahiden aşka? Acılarla yetişen bizler olmayacak şeylerin esiri oluyoruz çoğu zaman. Acım akamayan göz yaşım kadar. İçten içe dağılıyorum işte. Bıraktım her şeyi bir kenara yorgunluğum da dinlenmeye çalışıyorum. Aşkın kattığı çoğu şeyi defalarca dinliyorum binlerce şarkı da. Şarkılar seslendirmek istiyorum şiirler hikayeler yazmak istiyorum. Sonra mutlu sonla bitmeyen şeyleri görmek göstermek istemiyorum. Kalbimin ışıklarını söndürdüm ne bir yağmur izleyecek ne de sıcak havanın esintisinde bogulacak halim var. Halsizligime ceviriyorum içimde düğümlenen yaşları. susmak... çaresiz insan susar. Yorulan insan susar. Sadece dilin değil kalbin aklın gözlerin susar. Hepsini başardım. Aslında kaybeden insan kazanır. Ben kaybettim çoğu kez hatta her seferin de. Ne kazandığımı düşünecek olursak. Acımı susturdum. Gayreti sevdim. Susmanın verdiği gayreti. Kader gayrete aşıktır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAZAN-I HÜZÜN
RomanceHazan ve hüzün ayrılmaz ikili birbirini bırakmayan bırakamayan insanlara zarar verdiği halde... Peki ya aşk yarım bırakacak kadar gururlu mudur sahi?
