Midnight Memories

Chapter 19

"Συγνώμη!" είδα τα μικρά κάστανα ματια το Zayn τα εμφανίζονται μέσα απο το άνοιγμα της πόρτας.
Την στιγμη που με είδε ένιωσα τόσο χαλιά.Και δεν ξέρω γιατί πρεπει να κλαρί και αυτό για τον Brian?Γιατί να τον στεναχωρίσω?Γιατί να μην παει να διασκεδάσει?
Zayn's Pov
Ανοιξα αργά την πόρτα γιατί δεν είχα την αντοχή να βάλω περισσότερη δυναμη.Αφησα την Gemma μονη της,ενω εγώ πήγα απο το σπίτι της και την πηρα να έρθουμε μαζί εδω που σημαίνει οτι έπρεπε να ημουν όλη μέρα μαζί της.Αλλά εγώ την άφησα και έφυγα.Τι θα σκέφτεται τώρα για εμένα?
Το χειρότερο όμως ηταν που την είδα αρκετά στεναχωρεμένη και οτι το "Συγνώμη" που της ζήτησα δεν έφτανε για να γινει καλά.
Μόλις είδα... τα κόκκινα μάτια της,τα δροσενα δάκρυα στα μάγουλα και τα δαγκωμένα χείλη της.Πέθανα
Αν και δεν είπε τίποτα την στιγμη που με είδε, κατάλαβα αμέσως. Κατάλαβα πως χρειάζεται μια αγκαλιά.Μια συγκεκριμένη αγκαλιά απο ενα συγκεκριμένο άτομο.
Gemma's Pov
Οτάν είδα τον Zayn μου κόπηκε η ανάσα.Είπε "Συγνώμη" μόλις μπήκε και δεν μπορούσα να καταλαβω γιατί.Γιατί να μου ζητάει αυτός συγνώμη και όχι εγώ?Που στην αρχή διοργανώνω ενα πάρτυ που σημαίνει οτι πρεπει να περάσω καλά και μετα να κλαίω στις τουαλέτες?
"Τι κάνεις εσύ εδώ?"τον ρώτησα.
"Δεν μπορώ λεπτο μακριά σου"ομολογώ πως δεν ηταν η απάντηση που περίμενα.Αλλά και πάλι, τι λέει? Τον ξέρω μια βδομάδα!Αλλά και αν λέει αλήθεια,πως?Και γιατί?Γιατί εμένα?
"Τι ηταν αυτό που είπες μόλις τώρα?"εσθανόμουν ενα συναίσθημα που δύσκολο μπορω να περιγράψω. Ηταν κάτι σαν θυμός,λύπη και απογοήτευση ταυτόχρονα.
Ενα βάρος κουβαλούσα μέσα μου και δεν ξέρω αν έφτεγε το γεγονός με τον Brian.Κατάλαβα πως είχα κλειστεί αρκετά στον εαυτό μου.
"Συγνώμη αλλά μου εχεις πάρει το μυαλό..."δεν πίστευα στα αυτιά μου.
"Δεν υπάρχει περιπτωση..μήπως ονειρεύομαι?"Ρώτησα τον εαυτό μου και ξέπλυνα το πρόσωπό μου στον νιπτήρα.
"Gemma,πες μου πως κλαις για τον Brian!Πες μου πως όλο αυτό έγινε για τον Brian.."τα ματια του περίμεναν ανυπόμονα να μάθουν την απάντησή μου.
"Ναι!...Ολα για τον Brian!"του είπα προσπαθώντας να κρύψω την στεναχώρια που ένιωθα για όλο αυτό το θέμα.Αν και ήξερα πολύ καλά μέσα μου οτι δεν έγινε όλο αυτό μονο για τον Brian....
"Δεν αξίζει!" έδειχνε αρκετά σοβαρός.
Πλησίασε κοντά μου και με αγκάλιασε.Πέρασε τα χέρια του γύρω απο την μέση μου και με έσφιξε.
Φυσικά εγώ ανταποκρίθηκα. Τεντώσα τα χέρια μου προς τα πάνω και ακούμπησα απαλά τον λαιμό του.Την στιγμη εκείνη ένιωσα σαν να ακουμπάω ενα σύννεφο.Ενα ωραίο, απαλό, ροζ σύννεφο. Αυτό το συναίσθημα ηταν το καλύτερο που ένιωσα για το Zayn.
Αλλά δυστυχώς αυτό το σκηνικό κράτησε περίπου 3 δευτερόλεπτα.
"Είσαι καλύτερα τώρα?"Με ρώτησε με ενα αστραφτερό χαμόγελο .Μετα από την συντομη αγκαλιά έγινε άλλος άνθρωπος. Εδειχνε πολύ στεναχωρημένος στην αρχή αλλά μετα...Αυτή η αγκαλιά μας γιάτρεψε και τους δύο!