Midnight Memories

Chapter 6

Ουφφφ....επιτέλους εφτασα σπίτι.
"Κουραστική μερα σήμερα"αναφωνησα.Ανεβηκα τις σκάλες αθόρυβα για να μην ξυπνησω την μαμα μου και την αδερφη μου.Εβγαλα γρήγορα την φουστα και το πουκάμισο μου και τα πεταξα στην κρεμαστρα.
Εφτιαξα και δυο ομορφες κοτσιδουλες που ταιργιαζαν με τις χνουδωτές πιτζάμες μου.Και ξαπλωσα στο κρεβάτι.Ημουν ετοιμη να κοιμηθώ όσπου......
"Ντριιιι...."το τηλέφωνό μου.
Σηκωθηκα γρήγορα απο το κρεβατι για να μην ξυπνησει ο ηχος του τηλεφωνου κανεναν.
Απαντώ.
"Ναι"ειπα σιγανα.Ισα που ακούστηκε η φωνη μου.
"Εγω ειμαι,ο Brian.Συγνωμη αν σε τρομαξα"ειχα ξεχασει εντελώς αυτο που μου ειπε ο Brian στο καφε πριν φύγω.
"Οχι μην ανησυχεις δεν με τρομαξες,απλα ειναι αργα και......"ειπα και κοιταξα εξω απο την πορτα του δωματιου μου για να βεβαιωθω πως δεν έρχεται κανεις!
"Εντάξει τοτε δεν θα σε καθυστερησω πολυ,αλλα θελω να σου πω κατι"ανησυχησα πολυ.Το ειπε τοσο απότομα.....
"Τι έγινε?"του ειπα μες το άγχος.
"Δεν θελω να πας σε αυτο το πάρτυ,δεν σου το επιτρέπω!"μου ειπε.Ηταν πολυ σκληρος μαζι μου και αυτο με έκανε να αισθανθώ σαν να ήμουν το σκυλάκι του.Θυμωμένα του απαντησα:
"Εγω θελω να παω σε αυτο το παρτυ!Δεν θα μου πεις εσυ τι θα κανω.Πιστευω πως ειμαι σε ηλικια να ξεχωριζω τι πρεπει να κανω και τι δεν πρεπει!"ειπα και με τον θυμό μου του εκλεισα το τηλέφωνο. Δεν περίμενα κατι τέτοιο απο εμενα αλλα ουτε και απο αυτον!Ελπιζω μονο να μην θύμωσε και τοσο...
Απενεργοποιησα το κινητό μου και το ακουμπησα στην άκρη του κομοδινου.Επεσα με φορα στο κρεβάτι και εφτιαξα το μαξιλάρι μου.Απλωσα την χοντρη κουβερτουλα προσπαθώντας να καλυψω ολα τα μερη του σωματος μου.Και εκλεισα απαλα τα ματια μου, ελπιζοντας την επόμενη μερα, μετα το σχολασμα, να με περιμενει ο Brian παλι στην εξοπορτα του σχολείου.