Tüm evi toparlamış kolileri kapının önüne yığmış nakliyat arabasının gelmesini bekliyorduk. Aradan yarım saat geçmesine rağmen hâlâ gelmemişti araba, babam firmayı arayarak nakliyat arabasının eve ulaşmadığını haber verdi. Bir süre daha bekledikten sonra araba evin kapısına yanaştı. Babamla ben nakliyecilere yardım ederken annem de atıştırmalık birşeyler hazılıyordu. Evi boşalttıktan sonra yemeğimizi yedik ve nakliye arabasının arkasından yola koyulduk. Hava kapalıydı yağmurun ince damlaları arabanın camına değip yere düşüyorlardı buğulu cama bakıp düşünmeye başladım bir sürü cevaplanmasını bekleyen soru vardı aklımda, doğup büyüdüğüm şehri arkamda bırakıyordum hiç bilmediğim bir yere taşınıyorduk yeni insanlar yeni bir düzen kurmak zorundaydım. Hiç arkadaşım olmamıştı kendimi hep saklamıştım pek fazla sosyal hayatımda yoktu zaten sınıfımdakilerle de konuşmuyordum. Çünkü hepsi gözümde sıradan kişilerdi. Bu güne dek sevgilim bile olmadı hiç birini sevemedim. Bir anda babanın geldik demesiyle irkildim koltuktan doğruldum ve kapıyı açıp aşağıya indim yağmur durmuştu ama hava soğuk ve esiyordu kolileri indirdikten sonra eve girdim. Daha önce hiç gitmemiştim yeni evimize hemen kendime ait kolileri alıp çatı katındaki odama taşıdım. Ufak bir pencere vardı duvarın alt kısmında hayalini kurduğum odaya kavuşmuştum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİMARHANE
Teen FictionKendi benliğinde kaybolmuş, insanların gözünde akıl hastası olarak bilinen bir insan, adam mecnun kadın ise leyladır artık, umutsuz bir bekleyiş içerisinde çaresiz ve bitkin bir adamın hikayesidir bu anlatılan ...
