Herşey güzel olacak.!

62 7 4
                                    

Babam ve annem ayrılalı tam 23 sene oldu. Annem bana hamileyken babamın haberi yokken Amerikaya kaçmış, ama babam öğrenerek annemin peşinden gitmiş ve ben daha 4 yaşındayken beni nüfusuna aldırmış. Velayetimide almak istemiş fakat mahkeme ben reşit olana kadar annemin yanında kalmama karar vermiş. Ben reşit olunca annem her şeyi anlattı ve kararı benim vereceğime ve kararıma saygı duyacağını söyledi. Ben tabi ki de babamın yanını seçtim. Okulumu da Amerika da bitirerek Türkiye ye babamın yanına gelmeye hazırlandım ve şuanda uçağımın inmesine 10 dakika kalmıştı. Hostesin yapmış olduğu anons ile kemerimi bağladım.

İmdiğimizde eşyalarımı alarak kendime bir taksi bulmaya başladım. Birçok araba ve taksi birbirine karışmış ilerlerken rastgele bir taksiyi durdurarak hemen eşyalarımı bagaja koydum ve kendimi rahat koltuğa bıraktım. Buraya gelmeden önce babamla yaptığım telefon konuşmasında adresini almıştım. Buraları fazla bilmediğimden dolayı adresi ufak bir kağıta yazmıştım. Onu taksi şoförüne uzatarak arkama yaslandım ve yol boyu etrafı incelemeye başladım. Temiz ve bir o kadar da kusursuz bir şehirdi. Burada herşey güzel olacak.

Taksi durduğunda ücreti ödeyerek eşyalarımı aldım ve eve doğru ilk adımlarımı atmaya başladım. İçimde sonu bitmek bilmeyen bir huzursuzluk vardı fakat bu da eminim ki hiç bilmediğim bir ülkeye gelmemeden kaynaklanıyor diyerek geçiştirdim.

Kocaman ve harikulada yeşillikte olan bahçeyi geçerek kapıya geldim ve zile bastım. Kapıyı yardımcılardan biri açtığında onunda benim gibi birbirimizi tanımıyorduk. "Kime bakmıştınız."

"Ben Kenan beye, yani babama bakmıştım. " kız beni dinledikten sonra şaşırarak gözlerini kocaman açtı ve yüzüme bakmaya başladı. Bu haline gülümsediğimde kapıyı daha çok açarak geriye çekildi ve "Buyrun Celina Hanım." Dedi. Kapıdan girereken bur yandan da ismimi bilen kıza laf yetiştiriyordum. "Bana Celina deme. Bana Nil diyebilirsin."


"Ben.. özür.." Elimi kaldırarak kızı susturdum ve "Böyle ufak şeyler yüzünden özür dilemene gerek yok. Zamanla öğrenirsin." Kız yere eydiği başını masum gülümsemesi ile kaldırarak bana baktı. Bende tebessüm ederek valizimi ona uzattım. Elimden alarak kapıyı kapattığında bende kolumda ki çantamı ve diğer valizimi kenara çekerek hemen babamın yanına gittim. Nerede olduğunu bilmediğim salona doğru ilerliyordum. Büyük ve antika eşyalarla donatılmış salona girdiğimde babam kanepede oturmuş gazete okuduğunu gördüm. Kollarımı boynuna sararak sımsıkı sarıldım ve boynuna öpücük kondurarak geri çekildim. Babam elinde gazeteyi gelişi güzel katlayıp kanepeye bırakıp ayağa kalktı ve bana sımsıkı sarılmaya başladı. "Hoşgeldin kızım."

"Hoşbuldum baba."


ÖMERDEN;



Odam da oturmuş silahımı temizlerken odaya çat kapı girene baktım. Emreydi. "Lan bu nasıl odaya giriş." Diyerek bağırdığım da ellerini kaldırarak derin derin nefesler alıp vermeye başladı. "Abi sana harika haberlerim var." Ellerini dizine koyarak soluklanmaya devam etti. Ayaklarımı çalışma masamdan indirerek elimde ki silahı masaya koydum ve ayağa kalktım. Ellerimi cebime koyarak Emreye doğru yürümeye başladım.





"Neymiş o harika haber." Diyerek karşısına dikildiğimde doğrularak konuşmaya başladı. "Abi ava çıkmamıza gerek kalmadı, avımız kendi ayağıyla bize geldi."




Dudağımda ki gülümseme ile "Güzeel." Diyerek başımı aşağı yukarı salladım. İşte şimdi herşey güzel olacaktı. Kendimi yormadan hem avımı ayağıma kadar geldi hemde abimin intikamını alacaktım. Adımlarımı odamda ki büyük pencereye doğrulttum ve önüne gelince durdum. Yağan yağmura ve ayaklarımın altında ki şehire bakarak bu anın ve daha sonra olacakalrın tadını çıkarmaya başladım.




Arkadaşlar biliyorum bölüm çok çok kısa ama ben bunu tanıtım amaçlı yazdığımdan öyle ilerleyen zamanlar da bölümeler söz vermek gibi olmasın ama en az 3000 kelime olacak. Oy ve yorumlarınız bekliyorum aşkçikolatalarım. Sizleri seven Baho 😊❤



Aşkın En Etkili Tonu " Tutsak "Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin