tek_ask_adrian'a ithafen 😘
----
Benim adım Efla.Efla Öztürk.İsmimin anlamı "esinti"demek. Oysa ben hiç bir zaman istediğim gibi, istediğim yere, istediğim rüzgara karışıp esmedim.İsmimin tam tersi bir hayat yaşıyorum. Ben zengin bir ailenin kusursuz olmasını istediği tek çocuğuyum. Hiç bir zaman istediğini yaşamayan, kusursuz için yaşayan ya da yaşatılan bir kızım.Annem benim manken olmamı hayal ederdi. Bunun için çok çalıştım. Annemin seçtiği stilistlerden,annemin seçtiği hocalardan ders aldım. Anneme göre benim kusursuz olmam gerekiyor. Ona göre kusursuz değilsen hiç bir şeysindir. Yani benim rüzgarım annemdir,o nereye ne zaman isterse oraya eserim.
.......
Ayaklarımı her zamankinden değişik olarak yataktan sarkıtmıştım. Hiçbir zaman yattığı gibi kalkan bir kız olmadım.Uyuma tarzıma bile karışan bir anneye sahiptim. Yatağımı bile kendisi seçmişti.Kendi kararlarımı veremeyeceğimi 8 yıl önce anlamıştım.Doğruldum ve pencereye doğru yürürken tekrar tekrar düşündüm.Huzurlu sabahlara uyanıyordum.Şanslı sayılırdım,sabahları için.
Pencerenin sımsıkı kapatılıp perdenin güneşi hapsedecek türden kapatılmasına hayret etmiştim. perdeyi araladım, camı açıp soğuk havanın içeri girmesine izin verdim. pencerenin önünde biraz bekledikten sonra banyoyaya gittim. İçeri girince hızla lavaboya ilerleyip aynaya bakmadan hızlı hızlı yüzümü yıkadım. Bunu seviyordum. Suyun yüze çarptığındaki o rahatlatıcı serinliği hissetmek beni mutlu ediyordu.
Yüzümü yıkadıktan sonra odaya geri döndüm. Geceliklerimi çıkarıp koşarken beni rahatsız etmeyecek tayt ve t-shirt giyip odadan hızla çıktım. Sarmal merdiveni hızla inip, mutfağın arka kapısından dışarı çıktım. Özgür olduğum bu 2 saati değerlendirmeliydim.
-----
Sabah koşusu son 4 yıldır hayatımın vazgeçilmezi olmuştu. Her koşuya çıktığımda farklı yollara sapmayı, kendi seçimlerimi yaşadığım bu kısa zamanda olabildiğince çok yer keşfetmek istiyordum.
Bu yüzden bu sefer sola saptım. Girdiğim sokak çoğunlukla aralıklı ve 2 katlı evlerin bulunduğu tatlı bir yerdi.Evler hayalimdeki gibi oldukça mütevaziydi. Her birinin bahçesinde en az 3 çeşit çiçek vardı. hepsi birbirinden güzel bu evlerin arasında koşarken istemsiz bir huzur kapladı her yerimi.
Çiçeklerle pek aram olmamasına rağmen yanından geçtiğim evin duvarından sarkan beyaz akasyalar beni durdurmaya yetmişti. "Ne kadar şanslılar" diye düşünmeden edemedim. Evet belki içinde yaşayan insanların ne yaşadıklarını bilmiyordum , hatta tanımıyordum bile ama en azından böyle bir yerde yaşadıkları için şanslıydılar. Hayallerimi yaşadıkları için çok şanslıydılar.
Hayallerimi yaşayan bu insanları görmek istemiyordum.Bu yüzden arkama bakmadan hızla koşmaya başladım. Ait olmama gereken yerden, ait olduğumu hissettiğim yerden uzaklaşıyordum. Koşuyordum özgürlüğümün bittiği yere , evime.
-------
Eylül&Ceyda&Melisa
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tutsak Düşler
JugendliteraturBir kız düşünün, kendi bedenini kontrol edemeyen. Bir kız düşünün ki hayalleri kelepçelenen, bir kız düşünün ve sadece düşünün. Çünkü o yıllardır bunu yapıyor. Şuan yaptığı gibi.
