Bir kız düşünün, kendi bedenini kontrol edemeyen. Bir kız düşünün ki hayalleri kelepçelenen, bir kız düşünün ve sadece düşünün. Çünkü o yıllardır bunu yapıyor. Şuan yaptığı gibi.
Tüm çekimler bittiğinde saat 20:00'ı gösteriyordu. Nefret ettiğim bi iş için bu kadar çalıştığıma hayret ediyorum doğrusu. Neyse ki sonunda bugünlük bitmişti. Ajanstan çıktığımızda kapıda annemin arabası duruyordu. Eve gitmek için can atıyordum. Fakat annem ortalıklarda görünmüyordu . Nihayet annem geldiğinde Özgür Bey'de yanındaydı. Bir şeyler konuştukları belliydi. Kim bilir annem yine benim adıma ne tür kararlar alıyordu. Yanıma geldiklerinde annem; "Bugün akşam yemeğinde Özgür Beyde bize eşlik edicek."dedi. Asil bir şekilde anladığımı göstericek şekilde başımı salladım. Huzurlu, sevgi dolu evimize bir misafirin gelmesi beni pekte ilgilendirmiyordu. Nasıl olsa yine annemin istediklerini yapıcaktım, duygularımı anneme göre şekillendirecektim.
Arabaya bindiğimizde içeride sessizlik hakimdi. Özgür Bey'in ısrarlarına rağmen arabayı annem kullaniyordu. Yanında Özgür Bey oturuyordu. Bense arkadaki koltukta oturuyordum. Kulaklığımı takıp müzik dinlerken düşüncelerim beni ele geçirmişti. Annemle Özgür Bey'in konuşmalarından çoktan kopmuştum . Sabah koşudayken gördüğüm evi hayal ettim. Orada özgür bir şekilde yaşadığımı. Gerçek olamayacağını bilmek, işte en kötüsü de buydu. Bazen düşünüyorum Filiz Öztürk'ün kızı olmak iyi birşey miydi, yoksa bir insanın başına gelebilecek en kötü şey mi?
Arabanın durmasıyla düşüncelerimden ayrıldım. Kulaklığımı çıkarıpnetrafa baktığımda eve daha gelmediğimizi , bugün gördüğüm evin önünde olduğumuzu fark ettim. Daha sonra önündeki kalabalığı ve en sonunda evden çıkan alevleri.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir hayalimin daha yanışına , yıkılışına şahit olmuştum işte. Ev neden yanıyordu? İçinde yaşayan insanlara ne olmuştu? Aklımda ki çeşitli sorularla mücadele ederken annem ve Özgür Bey arabadan inip durumu sormaya gittiler. Demek annem insanların kusurları dışında ki durumlarlada ilgileniyomuş ha. Vay be gözlerim yaşardı. Bi an bende inicektim ama sonra vazgeçtim. Bu kadarınınıda kaldıramazdım. Onun yerine etrafı sessiz ama dikkatli bir şekilde izlemeye başladım. O an gözüme küçük bir kız çocuğu takıldı. Kıyafetleri,yüzü siyah olmuş korku dolu gözlerle yanındaki bayanın elinden tutuyordu. Evde yaşıyordu galiba. Üzüntü, korku dolu gözlerle yanan evi seyrediyordu. Hayatın gerçek ve acı yönüyle ilk defa tanıştığını düşündüm. Ve bu tanışma bu küçük kız için olabildiğince ağır olmuştu. Sonunda yanına bir bayan daha geldi ve birlikte gözden kayboldular. Benim düşüncelerimde annemlerin arabaya binmesiyle kayboldu. Ev hakkında konuşuyorlardı. Evin neden yandığı henüz belli olmamıştı. İçeride tek küçük kız ve annesi varmış. Kadının kocası ise iş seyahatindeymiş. Peki o küçük kız bununla nasıl yaşıyacaktı.
-------
Sonunda eve vardık. Hepimizde biraz durgunluk vardı. Annemin isteği üzerine banayoya kısa bir duş almaya gittim. Günün yorgunluğu akan su ile birlikte gitmişti. Sahte ilgiye, gülücüklere daha az maruz kalmak için bir şampuan daha sürdüm saçıma. Son kez saçımı yıkarken annem kapıyı tıklatıp; "Efla hemen çık. Seni bekliyoruz. Kıyafetlerini yatağın üstünde. Hadi acele et." dedi. Cevabımı beklemeden odanın kapısının kapanma sesini duydum. Bende daha sonra azar işitmemek için hızlıca bornozumu giyip çıktım. Annemin çıkardığı mini kot şortu ve siyah duz t-shirte bakıp , hızlıca giyindim. Yerdeki spor ayakkabıyı giyip saçımı kurutmaya başladım. Annem uzun bir kolye çıkarmıştı. Onuda boynuma takıp saçımı bol şekilde ördüm. Ve hızlı adımlarla alt kattaki görkemli salonumuza ilerdim. Salona geçince; "Geç kaldığım için özür dilerim. " Özgür Bey samimi bir şekilde; "Önemli değil."dedi. Her ne kadar Özgür Bey böyle söylesede ailem için sorun olduğunu biliyordum. Babam hemen; "Efla'da geldiğine göre yemek odasında geçelim." diyerek Özgür Bey'i yemek odasına yönlendirdi .
Yemek masasına geçtiğimizde benim için hazırlatılan yemek tabağındakilerini yemeye başladım. Babam, annem ve Özgür Bey işlerle alakalı koyu bir muhabbete girmişlerdi. Bende onları dinliyormuş gibi yapmaya devam ettim.
-----
Sonunda çok eğlenceli(!) akşam yemeğimiz bittiğinde Özgür Beyi uğurladık. Ailemin izniyle odama gidip üstümü değiştirip yatağıma girdim. Bugün hem fiziksel hem de ruhsal olarak yorgundum ki yatağı girince o küçük kız ve yanan evi bile düşünmeden uykuya daldım
