Şimdi:(Diana'nın ağzından)
Omzumda bir el hissettiğimde irkilerek uyandım.Emy bana bakarak ''yine mi aynı rüya'' dediğinde ''evet''dedim.Her gün içimi acıtırcasına bir rüya görüyordum.Aslında kabus.Orada boğulduğumu hissediyordum.Kanım çekiliyordu.Nefessiz kalıyordum.Kabusu her zaman kendim olarak görüyordum.Çemberin içinde yalnız bir ölen gibiydim.
Küçüklüğümden beri aynı kabusu görüp duruyordum.Alışmıştım artık.Benim bir parçam haline gelmişti bu kabus.Her gün beni öldürmek istercesine,canımı acıtmak istercesine beni içine sürüklüyordu.Beni öldürüyordu.Rüyada iken içimde bir sürü fırtınalar kopuyordu.Rüyamda iken haykırmak istiyordum.Çığlık atmak,öldürmek...Psikologa bile gitmiştim.Doktorlar bana sadece kötü bir rüya olduğunu söyleyip göndermişlerdi.Bunun sadece bir kabus olmadığını biliyordum ben ama.İnsan kabusunu hisseder miydi ?Her bir hücreme kadar hissediyordum ben o acıyı.Bitiriyordu beni bu acı.Belki gerçek ailem ile ilgiliydi .
Gerçek ailem ben daha bebek iken ölmüş.Hatırlamıyordum.Yetimhaneye ailemin nasıl öldüğünü neden benim yaşadığımı soruyordum hep.O küçük yaşıma rağmen bunu sormak ,öğrenmek istiyordum.Onlar ölmüşse ben neden şimdi burada idim.Benim de onlar ile olmam gerekmez miydi?Yetimhanede iken de kabuslarım vardı.Yetimhane artık benden bıkmış beni evlat edinecek bir aile arıyorlardı.Tek yetimhane değil yetimhanedeki çocuklarda benden bıkmışlardı.Çığlıklarım,haykırışlarım onlarında canını acıtıyordu.Korkmalarına sebep oluyordu.
Sonunda yetimhanenin istediği olmuştu.Bir aile beni evlat edinmişti.Ama o ailede benim kabuslarımdan bıkmış bana maddi anlamda yardım edip beni bırakmışlardı.Bana bir ev alıp beni oraya yerleştirmiş,elime parayı verip beni yalnız bırakmışlardı.Maddi ihtiyaçlarımı sağlamak için bulunan bir aileydiler benim için.Bende en yakın arkadaşım Emy ile beraber kalmaya başlamıştım.Bazen onuda sıktığımı,içini bıktırdığımı düşünmüyo değildim.Ama o çok anlayışlı idi.Çok kibardı.Bu yüzden en yakın arkadaşımdı sanırım.
Emy aşağı inmiş olmalıydı.Çıplak ayağımı soğuk zemine koyduğum zaman ürperdim.Denge mi kaybedince hemen komidine tutundum.Dengemi sağladıktan sonra banyoya doğru yavaş adımlarla gittim.Fazlasıyla yorgundum.İçimdeki enerjiyi çeken bir şey vardı.Kanımı kurutan bir şey.Lavabonun kenarına tutunarak kendime gelmeye çalıştım.Aynaya baktığım zaman ağzımdan kanlar aktığını,gözlerimin simsiyah olduğunu gördüm.Hemen yüzüme su attım.Bunlar sadece hayaldi .Bu gerçek değildi.Zihnim bana sadece bir oyun oynuyordu.
Elimden yüzümü çektiğimde kan görmemle birlikte çığlık attım.Deliriyor falan mıydım?Vücudum elimdeki kanla birlikte bir açlık hissediyordu.Bedenim o tadı istiyordu.Aynaya baktığımda siyah pelerinli insanlar görmemle birlikte çığlık atıp kapıya doğru koşmaya başladım.Kapı aniden kapandı ve kitlendi.Kapıyı açmaya çalıştıkça sanki kapı iyice içine girerek kitleniyordu.Emy neredeydi?Çığlıklarımı duymamış mıydı?
Arkamda bir nefes hissettiğim zaman arkamı döndüm.Aynanın içindeki siyah pelerinli kişiler...Gözlerini göremiyordum ama dudaklarını görebiliyordum.Dudaklarıyla bir şey söyledikleri anda vücudumu taşıyamaz hale geldim.Başımda inanılmaz bir ağrı vardı.Çığlık attım.Ağzımdan çıkan kanlar yere damla damla akıyorlardı.Siyah pelerinli kişi elinle bıçakla bana doğru yaklaşmaya başladı.Kaçamıyordum,çığlık atamıyordum,haykıramıyordum.Bedenimi ele geçirmişlerdi sanki.Beni onlar yönetiyorlardı.Vücudumun,organlarımın tüm kontrollerini almış beni etkisiz hale getirmişlerdi.
Siyah pelerinli kişi beni duvara yapıştırarak elindeki bıçağı boğazıma yasladı.Bıçağı boğazıma iyice bastırdığında nefessiz kaldım.Vücudumda bir sıcaklık hissettiğimde boğazımdan kanlar aktığını anladım.Ölüyordum.Öldürülüyordum.Kimdi bunlar?Evime nasıl gelmişlerdi.Bir anda bıçağın boynumu kestiğini hissettim.Vücudum beni taşıyamadan yere düştü.Nefes almaya çalışıyordum.Ağzımdan kanlar akıyordu.Vücudumun içinde kanımın donduğunu hissediyordum.Artık gözlerimi açık tutamayacak kadar yorgundum.Vücudum artık beni taşıyamıyor bana güç vermiyordu.Elimdeki kana bakarak gözlerimi kapattım.
