18 yıllık hayatımda hiçbir zaman bir aileye sahip olmamıştım.Gerçek bir aileye.Aslında hep çok istemiştim ama yavaş yavaş büyüdükçe tek başıma olduğumu anlamıştım.Büyürken,yürümeye başlarken,konuşmaya başlarken yanımda kimsenin olmadığını,yapayalnız olduğumu anlamıştım.
Bir aile sahibi olmuştum ama onlar beni istememiş hatta benden nefret etmişlerdi.Hatta o kadar çok nefret etmişlerdi ki beni akıl hastanesine göndermişlerdi.Umurumda değildiler. Beni istemeyen insanları bende istemezdim.Sonra ise başıma kimsenin inanmayacağı -hatta ben bile hala inanmıyorum-hayal ürünü olaylara fazlasıyla benzeyen efsane ile tanışmıştım.Efsaneye inanmasam da başıma gelenler sayesinde efsaneye de inanmaya başlamıştım.Efsane gerçekti...
Efsane gerçek olduğuna göre bende gerçek kan bağlarım olan gerçek bir aileye sahiptim.Bu düşünce kalbimin daha hızlı atmasını sağlıyordu.Gerçek bir aile...Korktuğum zaman sarılabileceğim,kötü olaylar karşısında onlara tutunabileceğim,sevincimi,zaferlerimi paylaşabiliceğim bir aile.Fazla fantastik olurdu.Ama aynı zamanda da mükemmel olurdu.Ve şu an da ablam olduğunu söyleyen kız karşımda çayını içerek dalgın gözlerle etrafını inceliyordu.Gerçekten ablam olabilir mi diye hep soruyordum.Yani bu soruyu kendime 1 saattir soruyordum.Hayatımda tam olarak 1 saattir bulunuyordu.Birbirimize pek benzemiyorduk ama ben ablam olduğuna inanmak istiyordum.Bir aileye sahip olmak istiyordum.Size bu düşüncelerimi yazarken sevgili okuyucular ablam Emily ile göz göze geldim ve o konuşmaya başladı . YİNE!''Burası mı senin evin?''diye sorduğunda tam ağzımı açacakken ''hayır burası benim evin''lafını söyleyen Dolly'e ters ters baktım.
Emily ile gece karşılaşmamızdan sonra Emy'' aman tanrım sen Diana'nın ablası mısın.Lütfen bizimle gel bir şeyler içelim''demesi ile Emily bizimle birlikte eve gelmişti ve eve geldiğimizde Dolly baygın halinden çıkmış bileklerindeki kelepçelerden kurtulmaya çalışıyordu.Tabi ki de Emily'nin kim bu kız bakışları ve Emy'nin yavru köpek bakışlarından sonra Dolly'nin kelepçelerini çıkarmıştım.Dolly yavaş yavaş kendine geliyordu ve bu kötüydü . Her an beni öldürecek gibi bakıyordu. Pis cadı...Ama ne yapabilirim ki . Başka şeçeneğim yoktu.Hem artık iyi yanından bakabileceğimiz bir şey var . Az da olsa kana karşı olan zaafım durdu. Yani tüm gece Emy yanımda idi ve ben bir kere bile Emy'nin kanını içmeyi düşünmemiştim . Dolly artık iyice kendine gelmiş olmalı ki ayağa kalkarak Emily'e ''Emily seninle biraz konuşalım mı ? '' diyerek Emily'nin cevap vermesini beklemeden yukarıya çıkmaya başladı.Emily'de - ben nereye düştüm abi bakışları ile - şaşkınca yukarıya çıkmaya başladı.Uff acaba ne konuşacaklardı. Ah merak bazen senden nefret ediyorum!
Emily'nin ağzından :
Yukarıya çıkarken Dolly denen cadının bana ne söyleyeceğini merak ediyordum . Cadılardan kesinlikle nefret ediyordum . Ve gözükene göre kız kardeşimde cadılardan pek haz almıyordu.Kendi kendime güldüm . Cadı Dolly'nin lafa başlaması ile ciddiyetimi aldım. Şu cadılar...Ciddiyetsiz olunca onlarla dalga geçtiklerimizi zannediyorlardı.Aptallar.Dolly'nin ''kimsin ? '' demesi ile sinirlendim . Kesinlikle benim Diana'nın ablası olduğuma inanmıyordu. ''Ben Emily Russetth Clar cadısı.Diana'nın ablasıyım.Ve aynı zamanda çember benim dayanak noktam. Bunu istersen büyü yaparak anlayabilirsin''dediğimde yüzü düştü. Ah sevgili Clar cadısı ne oldu ? Çok mu üzüldün ? ''Diana'yı nasıl buldun ya da çemberin senin dayanak noktası olduğunu nasıl anladın?'' dediğinde yaşadığım şeyleri hatırlayınca yüzüm düştü . Bende zor zamanlar atlatmıştım ama yanımda bana yardım edecek birileri vardı.Yutkunarak bakışlarımı Dolly'e çevirdim ve Diana'yı ilk hissettiğim günden olayları anlatmaya başladım...
(Flashback):
''Hadi Emily daha iyi zıpla '' lafını söyleyen Megan'a gülerek konumumu ayarladım ve amigo takımının gururu olarak mükemmel bir şekilde zıpladım. Alkışlar üstümde iken iyice mutlu oluyordum. Bu işi seviyordum.Herkes dağılmaya başlamıştı.Megan yanıma gelerek ''iyi iş çıkardın amigo kız''dediğinde gülerek teşekkür ettim ve soyunma odasına gittim.Dolabımı açıp elimi kıyafetlerime attığım zaman bir anda zihnimde bir görüntü belirdi.
