Trust (One Direction Fanfic)

Impossible

Hey! Weer eens sorry voor het taalgebruik!

______________________________________________________

Harry's P.O.V.

Ik kijk recht in haar ogen. Ik wil dit niet. Ik wil dit echt niet. De vraag spookt nog 1 keer door m'n hoofd: One Direction of Emma. Maar het is te laat haar lippen raken heel zacht de mijne. Een klein puntje maar. En opeens gaat er een flits. Ik trek weg.

"Shit, shit, shit!" Zeg ik.

"Wat is het probleem nu, schat?" Vraagt ze.

"Owee, als je me zo nog 1 keer noemt!" Roep ik.

"Sorry sorry!" Zegt ze op die typisch bitcherige manier.

"Er is hier papz, Taylor! Ze hebben ons gezien, godverdomme!" Vloek ik.

"Dat is toch de bedoeling."

"Ik wil dit niet Taylor! Ik wil dit niet!" Ik begin bijna te wenen.

"Maar waarom niet? Iedereen wil mij." En toen ze dat zei ging het te ver.

"I hate you! Fuck you!" Riep ik en toen liep ik weg...

Ik wandel huilend door het park. Helemaal alleen. 'Dat is hoe ik me nu ga voelen.' Denk ik bij mezelf. Emma wilt me waarschijnlijk nooit meer zien. Als er 1 iemand is die Emma niet kan uitstaan is het Taylor wel! Wat heb ik gedaan? Ik had nooit mogen luisteren. Simon is vervloekt. Hij wil niet dat wij gelukkig zijn. Hij doet het alleen voor het geld. Wij zijn zijn poppen en wij moeten alles doen wat hij zegt. Zodat hij geld kan verdienen. De smeerlap! Hij heeft mijn leven verpest en dat zal ik hem nooit vergeven.

Wat verder zie ik een cafeetje. Ik loop er naar toe en ga binnen. Ik ga aan de toog zitten en bestel een pintje. Maar 1 wordt al snel twee en bier word al snel sterke alcohol en van het 1 komt het ander... Ondertussen was het al half 1 en ik werd buiten gezet door de cafebaas. Dronken liep ik door de straten van London. Eenzaam en alleen.

Opeens werd ik aan mijn pols vast genomen ik draai me om en voor mij staat Taylor.

"Wat doe jij hier zo laat nog alleen?" Vraagt ze.

"E-een wan-wandeling ma-maken zeker?" Stotter ik zat.

"Ja, dat zal wel kom. Kom hier maar slapen." Zegt ze.

"Neenee, ik wil naar huis!" Zucht ik.

"Had je gedacht! Je huis is aan de andere kant van London." Antwoord Taylor. Was ik zover weg?

"Sorry dat ik je uitschelde daarstraks." Zeg ik vlug. Het is niks zegt Taylor en ze neemt me mee binnen.

"Ik wist ni-niet wat i-ik de-deed." Stotter ik. Ik was echt dronken.

(A/N Harry meent dit niet hij zegt dit gewoon omdat hij dronken is. Hij haat haar nog steeds.)

"Ssshhhttt! Stil maar." Zegt ze terwijl we elkaar diep in de ogen kijken.

En van het 1 kwam, alweer, het ander en kuste haar. Maar daar bleef het niet bij... Ik was zooo dronken dat ik mezelf niet onder controle had. Dit was het domste wat ik ooit heb gedaan. Daar lag ik dan in bed terwijl Taylor bij mij daar beneden bezig is... Ik had echt geen idee waar ik mee bezig was. Maar ze was gewoon zo goed. Ik was gewoon door en door zat.

Emma's P.O.V

Louis had tegen mij gezegd dat Harry plots weg moest voor een belangrijk zakelijk etentje... Nu was ik weer alleen. Ergens dacht ik dat er iets niet klopte... Dit is al de tweede keer op een rij. Ach, ik mocht niet vergeten dat hij beroemd is. Uit verveling nam ik mijn laptop en typte bij Google 'Harry Styles' in. Wat ik daarna las was ongelofelijk.