Trust (One Direction Fanfic)

Swiftie's, hate them...

Harry's P.O.V.

"Harry! We hebben niet eeuwig de tijd!"

"Jaja, ik kom al. Even geduld!"

Ik deed snel wat gel in m'n haar en liep de badkamer uit.

"Eindelijk, ik dacht dat je niet meer zou komen..." Zucht Emma.

"Ja, sorry hoor maar ik ben er toch." Zeg ik met een pruillipje in de hoop dat ze me vergeeft.

"Het is als goed." Zucht ze alweer. "Maar denk maar niet dat we al klaar zijn Styles!" Zegt ze speels voor ze de deur achter haar dicht trekt. Samen lopen we naar de auto. Ik stap in en start hem.

Als we op de bestemming zijn aangekomen stap ik uit en doe voor Emma de autodeur open. Ze glimlacht naar me en hand in hand lopen we de rechtbank in. We nemen plaats op de stoelen en ik vraag aan Emma of dat het gaat. Ze knikt van 'ja'.

"Dames en heren, het Hof!" Roept een meneer plechtig. Iedereen staat recht en op het moment dat de rechter binnenkomt gaat de deur van de rechtzaak ook open en komt een haastige Niall met een snoepzak in z'n hand binnen gelopen en gaat hij naast Charlotte zitten die naast Emma zit.

Emma's P.O.V.

"Beste mensen hier aanwezig, we zijn hier allemaal voor de rechtzaak over de dood van mevrouw Anna Clarcks. Overleden in een met opzet gebeurd ongeluk. Daarover gaan we het vandaag dus hebben." Zegt de rechter serieus. Ik vind het nogal logisch klinken maar kom.

"Mag ik vragen om alle feiten voor te lezen, assistent?" Vraagt de rechter die geen enkele emotie toont.

"Feit: mevrouw Clarcks was niet de oorzaak van het ongeval. Feit: de auto was gesaboteerd. Feit: er was nog een persoon betrokken bij het ongeval maar deze overleed niet. Feit: de verdachte zijn vader is al veroordeeld geweest voor de moord van de moeder van mevrouw Clarcks. Feit: de verdachte is ook veroordeeld voor verkrachting van de persoon hier in kwestie, Anne en dat terwijl ze zwanger was. Feit: de verdachte luisterde alles wat de dochter van Mevrouw Clarcks deed af. Feit: de dochter van de verdachte bekende dat haar vader het heeft gedaan, de dochter was namelijk een fan van Taylor Swift en mocht Harry niet. Daarom wou hij Emma Brooks's moeder vermoorden zodat ze zoveel verdriet zou hebben dat ze zou breken met Harry en Harry ongelukkig zou zijn en zijn dochter gelukkig." Zei de man zonder ook maar een paar keer adem te halen.

Ik zuchte. Harry hoorde het en legde een arm om me heen.

"Dan mag ook de advocaat van meneer Edward Clarckson, de verdachte, zijn verhaal vertellen." Zei de rechter. Hier was ik wel nieuwsgierig naar...

"Wel het enige wat wij te zeggen hebben is dat wij niet verstaan waarom we hier zijn. Mijn cliënt hier heeft helemaal niets misdaan. Laat staan afgeluisterd of haar verkracht te hebben. Hij is totaal onschuldig. Mr. Clarckson hier hoeft niet op te draaien voor de daden van zijn vader. Jullie hadden in die tijd zijn vader maar moeten straffen voor de moord op de moeder van Anne. Het is niet omdat zijn vader dat toen heeft gedaan dat Edward, de volgende generatie, hiermee moest verder doen. Een schande dat hij hiervoor moet boeten.." Zegt de advocaat.

Ik sta versteld van wat ze zojuist zei. Hoe durft ze... Ik kijk ondertussen nog steeds naar de grond want ik durf niet naar de overkant te kijken. Namelijk Edward zelf zit daar. Ik wil hem niet aankijken. Ik denk dat ik mezelf niet in bedwang zou kunnen houden. Even is het stil in de rechtzaal maar daarna begint er geroezemoes te klinken. Opeens hoor ik dat Harry tegen zichzelf praten. "Het is allemaal mijn schuld, schaam je Harry. Allemaal mijn schuld. Allemaal míjn schuld..." Zegt hij. Dat meent hij toch niet!? "Harry dat is niet waar he!" Fluister ik. "Jawel.. Als ik er niet was dan had hij geen reden gehad hiervoor.." Zucht hij. "Hey schat, het is echt niet jou schuld. Het is allemaal de schuld van die freak aan de overkant hier." Zeg ik.