Trust (One Direction Fanfic)

Goede avond, bent u Emma Brooks?

"Goodmorning Em." Zuchtte Harry.

"Goodmorning Hazz." Zei ik terug.

Vandaag was het zover... Harry moest terug op tour..

Gelukkig was het een tour van 1 maand, dat was nog niet zo lang. Ik was al langer gewend!

"Vandaag de grote dag he!" Probeerde ik.

"Ik zou willen dat deze dag nog maanden weg bleef." Zuchtte Harry alweer.

"Harry hij moest toch komen, en, het is maar 1 maandje!" Ik zette een glimlach op ookal was dat moeilijk want ik wou ook niet dat Harry weg gaat.

"Jij hebt precies gewoon graag dat ik weg ga."

"Wat? Harry waar haal je dat? Tuurlijk wil ik niet dat je weg gaat! Maar het moet toch dus probeer er gewoon iets leuks van te maken?"

"Misschien heb je gelijk..."

"Geloof me maar, voor jou gaat die maand voorbij vliegen! Ik weet hoe graag jij je fans ziet en gelukkig maakt, je gaat dat nu weer een maand kunnen doen!"

"Dat is waar. Maar ik ga je zo ongelofelijk hard missen!" Zuchtte Harry. Ik zag dat hij het moeilijk had om niet te wenen.

"Ik ga jou ook missen! Maar er bestaat nog steeds zoiets als sms'en of bellen. Of Skype!"

"Ja inderdaad. Dankje Emma. Je betekent echt veel voor me!"

Oke nu kon ik het niet meer houden en begon te wenen.

"Em, wat is er?" Vraagt Harry bezorgd.

"Ik ga je gewoon zo hard missen Harry." Weende ik.

"Niet wenen Em! Straks begin ik ook."

Ik zag dat Harry het ook moeilijk had.

"Jij betekent ook veel voor mij." Zei ik gemeend. En toen begon ook Harry te wenen. Hij nam me in zijn armen.

Hier zaten we dan. Op mijn bed in elkaars armen te wenen.

"Harry, Emma, sorry dat ik jullie stoor maar we moeten vertrekken." Zegt Liam door de deur opening.

"We komen eraan!" Zeg ik snel.

"Ik wil niet Em!" Zegt Harry wanneer hij voor de tourbus staat.

"Harry je gaat zien dat het best meevalt! Jij gaat het leuk hebben en ik? Ik red mezelf wel!" Lachte ik.

"Als er iets is dan bel je mij he belooft?" Vraagt hij precies alsof hij mijn vader is.

"Belooft." Zweer ik. Harry geeft me nog een laatste knuffel en stap dan in de bus.

"Bye!" Zegt hij.

"Bye!" Zeg ik terug.

Harry p.o.v.

Ik denk dat we ongeveer al een uurtje aan het rijden zijn. Ik moet de hele tijd denken aan Emma. Ik mis haar nu al... 'Wanneer zou ik haar eindelijk vertellen wat ik voor haar voel? Of zou ik het wel vertellen? Hoe zou ze reageren?' Die vragen spoken elke dag door mijn hoofd... En al jaren lang vind ik geen antwoord.

"Hey mate! Gaat het een beetje?" Vraagt Louis terwijl hij naast me komt zitten.

"Het gaat wel." Zucht ik.

"Je mist haar he?" Waarom kent hij mij zo goed?

"Ja, heel erg." Zeg ik eerlijk.

"Hazza, jij bent verliefd op haar!?" Het klonk eigenlijk niet echt als een vraag...

"Ja..." Zucht ik.

"Waarom vertel je het haar niet?" Vraagt Louis.

"Ben je gek geworden? Emma voelt toch niks voor mij! En dan is onze vriendschap verpest!" Zeg ik verbaasd omdat Louis daar niet bij na had gedacht.