Trust (One Direction Fanfic)

A happy day!

Emma's P.O.V.

De volgende ochtend verbaast het me dat ik goed en lang geslapen heb. Normaal ben ik al vroeg wakker, door nachtmerrie's en van die vervelende, slaapverstorende dingen. Maar vanochtend had ik geweldig geslapen en was pas om 11 uur wakker geworden. Een frisse douche hielp me wakker worden en helemaal fris en fit rende ik de trap af. Harry lag namelijk niet meer naast mij dus die liep hier waarschijnlijk wel rond. Toen ik de woonkamer binnenliep zag ik dat Harry druk aan het bellen was. Met wie wist ik niet. Toen hij mij zag onderbrak hij even het gesprek en vroeg of ik misschien even kon weggaan. Ik had hier een raar gevoel over...

Al tien minuten sta ik hier al te wachten. In de gang. Tot Harry gedaan heeft met bellen. Het lijkt wel even te duren... Ik vraag me echt af waar het in hemelsnaam over gaat daarbinnen. Ik wil niet stout zijn en luister daarom niet af. Ik zou het kunnen doen maar dat is gemeen. Eindelijk hoor ik Harry 'bye' zeggen en even later komt hij de gang in lopen.

"Wie belde je net, het leek wel eeuwen te duren!" Zeg ik.

"Aw love, dat is een verassing. En niemand mag die verassing weten. En nee, jij ook niet." Zegt Harry speels. Ik ga nep-hoos voor hem staan met mijn armen over elkaar geslagen.

"En waarom niet?" Vraag ik op een boze-nep-toon.

"Omdat je het niet mag weten, lieverd." Zegt hij met een zucht.

"Maar waarom mag ik het niet weten?" Ik kijk hem ondertussen smekend aan. Ik ben echt zo iemand die altijd alles wil en moet weten.

"Daarom." Zegt Harry simpelweg.

"Daarom is geen antwoord." Spreek ik tegen met een strenge blik.

"Voor mij wel." Terwijl Harry dat zegt haalt hij zijn schouders op.

"Voor mij niet. Nah." Zeg ik kwaad.

"Love, als ik het mocht zou ik je het zeker en vast vertellen. Dat weet je toch?" Ondertussen slaat hij zijn armen om me heen.

"Ow nee, dat puppyoogjes gedoe gaat niet helpen!" Zeg ik waarschuwend en duw zijn handen van me weg.

"Je komt het straks te weten. Het is een geheim en anders ken je het verpesten... Niet dat je dat zou doen maar je weet nooit volgens Zayn." Bij dat laatste slaat Harry z'n hand voor z'n mond. Haha, niet slim van hem. Ik kijk hem vragend aan.

"Wanneer je A zegt moet je B ook zeggen." Ik wijs hem ondertussen speels aan met mijn vinger.

"Kom, je hebt nu al een hint. Dat is wel genoeg. Trouwens er staat een lekker ontbijt klaar." Zegt Harry. Oke komt mij goed uit maar dat hij maar niet denkt dat ik me overgeef.

"Maar je komt niet aan tafel zolang je het wilt weten." Zegt hij. Ja lap, daar had je het... Ik heb echt honger..

"Je hebt geluk. Ik heb grote honger..." Zucht ik. Harry krijgt een grote glimlach op zijn gezicht.

"O neeneenee, ik geef het niet op. Had je gedacht Styles!" Zeg ik waarna ik mijn tong uitsteek naar hem.

Wanneer we hebben ontbeten ga ik in de zetel zitten. Harry komt naast me zitten en zet zich tegen me aan.

Harry's P.O.V.

Oke, nu moet ik zorgen dat alles goed verloopt zonder dat ik een woord teveel zeg. Ik heb het Zayn beloofd dus ik ga m'n uiterste best doen. Ik haal even diep adem en adem het uit. Een zucht verlaat mijn mond waardoor Emma zich naar me toe draait. Go Styles, nu!

"Emma, heb je eraan gedacht dat het dinsdag premiere is van This Is Us?" Vraag ik.

"Oh My God Harry, dat was ik helemaal vergeten. Ik heb nog niet eens een jurk ofzo! Onee dat is een ramp." Ze staat ondertussen wanhopig recht met haar handen in haar haar. Oke dit verloopt al volgens het plan.