Trust (One Direction Fanfic)

Dat ik je mis...

Harry's P.O.V.

Een zucht verlaat mijn mond wanneer ik voor de zoveelste keer deze maand alleen wakker wordt... Waarschijnlijk kon Emma weer niet slapen en ligt ze beneden in de zetel voor de televisie. Ik zou onmiddellijk kunnen beginnen wenen in Emma's plaats. Ik hou van haar, ze is de sterkste meid die ik ooit heb ontmoet. Maar dat is ook haar karakter, koppig, eigenwijs en weten wat ze wil. Wat vooral betekend: doorzetten. Voor zo lang ik haar ken geeft ze nooit op. Als ze iets wil zal ze het krijgen, ookal zal ze daar haar keven voor moeten veranderen. Ze heeft niet altijd in mijn schaduw geleefd. Ze heeft haar eigen leven. Ookal was haar beste vriend wereldberoemd ze ging haar eigen gang. En ging overal voor. Dat is punt 1 waarom ik van haar hou. En dan nog niet gesproken over haar uiterlijk...

Ik zou zelf ook eens moeten leren doorzetten. Ookal wil ik het niet. Ik ben ongeveer al 10 minuten wakker maar ik krijg het lef niet om uit bed te stappen. Ik raap mijn moet bij mekaar en gooi het warme, zachte donsdeken van me af. Zachtjes raken mijn voeten de koude parket aan. Ik loop in mijn boxer naar de badkamer en kijk even in de spiegel. Alles nog in orde. Ik loop de trap af en wandel de woonkamer binnen.

Niks te zien. Ik loop de woonkamer door en ga naar de keuken. Ook niks te zien. Damn, waar is Emma? Ik zie opeens een briefje tegen de koelkast hangen. "Ik ben een wandelingetje maken door het park en ga waarschijnlijk nog even langs je weet wel waar... Ik wil graag gedag zeggen tegen haar. En als kleine Hazza zijn groot hartje eens wil laten zien dan mag hij ondertussen gaan boodschappen doen! Want de koelkast is leeg... Ben vanmiddag terug. Xx -Je kleine M&M". Ik glimlach bij het kleine M&M gedeelte maar laat een diepe zuchte bij het kerkhof gedeelte. Omdat ik Emma graag wil helpen ga ik mijn kleren aan doen en zal ik maar naar de supermarkt gaan zeker.

Ik loop de badkamer binnen en poets mijn tanden en gooi wat water door mijn gezicht. Ik loop naar m'n kast en neem een nieuwe boxer, een zwarte skinny jeans en een geruit hemd dat een maatje te groot is maar dat vind ik cool... Ik trek de kleren aan en neem m'n iPhone en portemonnee van het nachtkastje. Ik kijk even op mijn iPhone en ik zie dat ik een berichtje heb. Van Liam.

Daddy D*: Hey Hazza, ik zou je graag even spreken... Niets erg ofzo, gewoon even advies nodig. Kan ik komen? L.Payne

*= daddy direction... Niet alleen onze fans vinden Liam Daddy Direction hij is het ook! Maar nadat ik dit berichtje las begon ik toch te twijfelen.

Hazza: Hey Payne, tuurlijk maar je zal wel mee moeten naar de supermarkt heb het belooft aan Em. H.Styles

Ik druk op verzenden en steek hem weg ik loop de trap af. Waarbij ik bijna struikel en even met een snel kloppend haar stil sta en ga dan weer verder als ik de laatste trede heb gedaan en gewoon weer op de grond staat verschiet ik me weer dood door de bel die naast m'n oor galmt. Ik loop naar deur en doe hijgend open.

"Yow mate! Morning!" Zegt Liam.

"Yow Payne!" Hijg ik.

"Jij hebt precies een marathon meegelopen." Lacht Liam.

"Volgens mij kan je van de trap rennen ergens in de helft je dood schrikken omdat je bijna valt dan verder lopen weer op de gewoon grond staan en dan 10 meter in de lucht springen door het schrikken van de bel die langs je oren lawaai maakt wel gelijk stellen aan een marathon lopen ja..." Zeg ik aan één stuk door waardoor ik nog meer naar adem moet happen.

"Rustig Harry. Niet zo snel..." Zegt Liam kalmerend.

"Kom!" Zeg ik en trek mijn jas van de kapstok en doe hem aan. Liam knikt.

Onderweg naar de auto staan er weer heel wat fotografen. Grrr... Ik haat paparazzi, maar dat moet je er nu eenmaal bij nemen. Als ik mijn Range Rover een paar meter verder zie staan druk ik op het knopje 'los' en ik hoor de auto een klik geluidje maken. Ik trek de deur open en stap in. Ik start de motor en vertek. Snel zet ik de radio wat stiller.