Mertoğlu Koleji

Bölüm 2

                |Sen hastasın|

Mira'nın Ağzından;

Mavi gözlü budalayla aramızda geçen o çok mükemmel sohbetten sonra Aslı ve Kerem'le birlikte dışarı yemek yemeye çıkıyoruz. Okula yakın küçük bir kafeye girip oturuyoruz. Siparişlerimiz kısa sürede geliyor

"Ee Mira sınıfını sevdin mi?" diye konuşmayı başlatıyor Aslı

"Yani.. kimseyle tanışmadım daha" diyorum ağzıma salata tıkarken

"O sınıftakiler çokta sevilesi insanlar değil zaten" diyor Kerem ağzı dolu bir şekilde

"Peki Yankı o sana bir şey dedi mi?"

"Yankı?"

"Mavi gözlü şeytan vardı ya hani" diyor Kerem

"Ha adı Yankı mı , yok göz göze bile gelmedik" diye yalan söylüyorum, daha doğrusu Yankı'nın bana söylediklerini söyleyip Kerem'in kalp krizi geçirmesini göze alamıyorum

"Sen genede dikkat et havlayan köpek ısırmaz falan deme bu ısırır"

Kurduğu cümleye Aslı'yla birlikte gülüyoruz

Yemeklerimizi yedikten sonra tekrar okula dönüyoruz.

Son derse girmeye hazırlanırken başımda oluşan şiddetli migren ağrısını bir küfür savuruyorum.. Ağrı dayanamayacağım raddeye gelince hastaneye gitmeye karar veriyorum. Merdivenlerden inerken çantamın içine iğne atıp atmadığımı kontrol ediyorum. İğneyi görünce içim rahatlıyor

Bahçeden dışarı adım atıyorum
Ve yana yakına bir taksi aramaya başlıyorum. Yakında eczana görme umuduylada etrafı kolaçan etmeyi de ihmal etmiyorum.

Ama geçen dakikaların ardından ne eczane ne de bir taksi bulabiliyorum başımdaki ağrı her saniye biraz daha  şiddetleniyor neden normal baş ağrısı yerine migren ağrısı çekiyorum ki diye içimden söyleniyorum.. Çantamdan telefonumu çıkarıp annemi arıyorum bir kez çaldıktan sonra 'aradığınız kişiye ulaşılamıyor' sesini duyunca iyice deliriyorum

"Şaka gibi ya.. Ne şansız insanım"

Hem sinirden hem de migrenin getirdiği acıdan gözlerim dolmaya başlıyor. Olduğum kaldırıma çöküyorum. Hareket etsem beynim kafamdan ayrılacakmış gibi hissediyorum

"Daha ilk günden bu kadar çabuk yıkılacağını beklemiyordum doğrusu" diyor kulağımda yankılanan tanıdık ses

Kafamı kaldırıp ona doğru bakıyorum hiç bir tepki vermiyorum. Çünkü şu an ki halim için tepki vermek baya bir lüks kaçıyor

"Sen iyi misin?" diyor arabadan inerken, sesinde endişe yerine umursamazlık dolu tını beni şaşırtmıyor

Kafamı sallayarak karşılık veriyorum

"Ama sen sürekli yalan söylüyorsun olmaz ki böyle" diyor alaycı bir tavırla

"Başım ağrıyor. Migrenim var ezcana arıyordum" diye çözülüveriyorum çaresizlikten