စံကားပင်ပျိုလေးရဲ့ အဖြူရောင်ကျိန်စာ

Curse 3

🌹Zawgyi🌹

' ဖုန္းလာေနတယ္ အစ္ကိုေလး . . . အစ္ကိုေလး
နဲ႕ေျပာခ်င္္လို႔တဲ႔ '

ဒီျမိဳ႕ကို က်ြန္ေတာ္လာလည္တာ ရက္ပိုင္းေလးပဲ ရွိေသးသည္။ဒီလာလည္တာ အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္းေတြပဲ သိသလို သူတို႔ကိုေတာင္ ဒီအိမ္ရဲ႕ဖုန္းနံပါတ္မေျပာျပခဲ႔ပါ။
ျပီးေတာ့ အစ္ကိုေလးနဲ႔ ေျပာခ်င္လို႔တဲ႔။

တိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ စားပြဲဝိုင္းမွာ က်ြန္ေတာ္ကိုေစာင့္ၾကည့္
ေနတဲ႔ မ်က္လံုးေတြ တသီၾကီးက်ေရာက္လာသည္။တသီ
ၾကီးက်လာလည္း မတတ္ႏိုင္၊ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဖုန္း
ေျဖရဦးမည္။

' ဟုတ္ကဲ႕ . . . ညီႏႈိင္းဘြဲ႕ ေျပာေနပါတယ္ '

တစ္ဖက္က အသံတိတ္ေနသည္။ခဏစဥ္းစားဟန္ျပဳျပီးမွ

' က်ြန္မ တစ္ခုသတိေပးခ်င္လို႕ပါ '

ခ်ိဳသာေသာအသံေလးေနာက္တြင္ ျပတ္သားေသာစကားတစ္ခြန္း ကပ္ပါလာသည္။

' စာၾကည့္တိုက္နားက စံကားပင္ၾကီးနဲ႔ သြားမပက္သတ္ပါနဲ႕ '

' ဗ်ာ '

ရုတ္တရတ္မို႕ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိပဲ သူေၾကာင္သြားသည္။

' ကြ်န္ေတာ္မရွင္းဘူး။ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ '

' ရွင္က ဒီျမိဳ႕ကိုလာတဲ႔ ဧည့္သည္ျဖစ္တဲ႔အတြက္ ၾကိဳသတိေပးတာပါ။ရွင္ အဲ႔ဒိစံကားပင္နဲ႔ ေဝးေဝးေနပါ '

' ဘာျဖစ္လို႔လဲ . . . ျပီးေတာ့ ငါကဧည့္သည္မွန္း မင္း
ဘယ္လိုလုပ္သိလဲ '

' ဘယ္လိုသိသိ အေရးမၾကီးပါဘူူး။က်ြန္မေျပာသလိုသာလုပ္ပါ။အဲ႕ဒိစံကားပင္ၾကီးနဲ႕ လံုးဝ သြားမပတ္သတ္ပါနဲ႕ '

တစ္ဖက္မွမိန္းကေလးက ေျပာခ်င္တာေတြေျပာျပီး ဖုန္းခ်သြားေလသည္။ေျပာသြားတာကလည္း အထက္စီးက . . . အင္း ငါလည္း ဘယ္လိုမိန္းကေလးေတြနဲ႕ေတြ႕ေနရတာလည္းမသိဘူး။

ဒါနဲ႕ သူကငါ့ကိုဘယ္လိုလုပ္သိတာလဲ။လာလည္တာမွန္းလည္း သိတယ္။ျပီးေတာ့ စံကားပင္ၾကီးနဲ႕မပက္သတ္ဖို႔။

မနက္စာလည္း စားခ်င္စိတ္ေပ်ာက္သြားေပျပီ။ထမင္းစား
ခန္းထဲဝင္ျပန္လ်ွင္လည္း ပလိပ္စစ္စစ္ေမးရန္ အဆင္သင့္
ေစာင့္ေနသူမ်ားရွိဧ။္။စကားေျပာခ်င္စိတ္လည္းမရွိေတာ့တာမို႔ မေန႕က ငွားထားတဲ႔စာအုပ္ကိုယူျပီး စက္ဘီးႏွင့္ စာၾကည့္တိုက္ဘက္ ဦးတည္နင္းလိုက္သည္။