"Denize girelimmi ne dersin ?" duraksadı ve ekledi. "Sıcakladımda."
"Peki neden olmasın." dedim gülerek.
Ayağa kalktığında kalbim duracakmış gibi hissettim. Vücudu o kadar simetrikti ki! Kızların canını da fazla yakmışa benziyor. Lilooo kızım kendine gel... Tanımadığın biri bu... İlk görüşte ne aşkı!
Diz kapaklarım suya deyene kadar ilerledim. O ise suyun soğukluğuna umursamadan dalış yapmıştı. Peşinden bende soğuk sulara bıraktım kendimi. Yanına geldiğimde:
'Peki seni nasıl tanıyabilirim?' dedim.
'Bekleyerek veya zamanla' diyip sırıttı.
'Nasıl yani bekleyerek? Kendini anlat bana madem karşıma çıktın.'
diyip suyun altından dizine vurdum. Hoşuna gitmişe benziyorki kafamı tutup suya batırmaya çalıştı. Bir kac kahkahadan sonra yine sordum:
'Kimsin sen?'
'Kasaba çocuğu.' Sırıttı.'Doğup büyüdü ğüm yer burası. Annem vefat etti. Babamla ve kız kardeşimle yaşıyorum. " ve sustu. Uzun süre srdizlikten sonra :
'Çok üzüldüm. Neden vefat etmişti?'
'Psikolojik sorunları vardı. Babam işten gelip odaya çıktığında annemin ölü bedeniyle karşılaşmış...' Yutkundu ve devam etti.
'Her yer kan içerisindeymiş... Falçatayla bileklerini sonrada şah damarını kesmiş.'
'Peki bu olay ne zaman oldu.'
'1 buçuk yıl önce. '
Çok üzülmüştüm. Ne diyeceğimi de bilemiyordum. Suratı sapsarı olmuştu. Keşke sormasaydım... O an tamda ayağıma taş bağlayıp suyun dibinde boğulmak istedim...
'Asma suratını.' dedi.
' 1 buçuk yılda kendimi az çok toparlamayı başardım. Hem annrm için daha iyi oldu belkide... Kurtuldu.'
Hala ona üzgün üzgün bakıyordum. Kurtuldu mu demisti o? Ama bu çok saçmaydı... Belkide kendini böyle avutuyordu. O saniyeler icinde annrm gözümün önüne geldi oda sıkıntılar çekmişti , dolaplar dolusu ilaçları vardı ama o boyle biseye kalkışmamıştı. Bizim için mi yapmamıstı? Yoksa acı çekmek zevk mi veriyordu ona? Juan'ın yüzüme su vuruşuyla daldıgım düşüncelerden çıktım.
'Liloooo ?!'
'Şey... Üzgünüm... Sadece bu durum... Çok üzücü...'
'Tamam. Hadi amaa... Asma şu suratını.' Tatlı bir gülüş attı.
'Beni boşver... Zamanla tanırsın zaten. Şimdi sende sıra. Kimsin sen?'
Ona güvenmiştim. Sıcak kanlıydı... Sempatikti... Ama ona hayatımı anlatmam doğru olurmu bilememiştim. Bende onun anlattığı kadar az bilgi vermeye çalıştım.
'Dedigim gibi 3 yıl once kasabaya annem ve kardeşimle yerleştim. Annem ve babam ayrılar.' Sırıtıyordum.
Oda bana "Bu duruma nasıl sırıtabiliyorsun." dercesine bir bakış attı. Sonra oda gülümsedi. Eeee alışmıştım artık bu duruma komik geliyordu...
Sudan çıkmak için kıyıya yüzdük. Kalbim pır pır atıyordu. Gitmesini istemiyordum. Arkasından koşar adımlarla yürürken bir anda ağzımdan çıkıverdi laf:
'Gidiyomusun şimdi? Ben seni nasıl bulabilicem. Yani kasabanın ne tarafı...'
'Boşver kasabayı. Görmek istediğinde geleceğin yeri öğrendin zaten.' dedi gülümseyerek.
