Bügün Part-Time çalıştığım kafeden maaşımı aldım. Ayaklarımın üzerinde durmanın zamanı gelmişti belkide. Evden son biriktirğim parayı da alıp normal evden çıktım. Sessizce çıkmak onların için ödül olurdu. Sizin bir kızınız öldü. Ne fakirlikten, ne de dayaktan.
Gözyaşlarımı akmasına izin verdim. Güzel hava da bisiklete binmek vardı ama arabaya binmek daha iyiydi. Sizin paranızı kullanmaktan çekinmeye başladım. Nasıl bir evladım ki ben?
Düştüğüm yerde. Baekhyunu gördüm, dalmıştı. Ona baktığımı görünce hızlıca kafamı çevirdim. Keşke çamı açık bırakmasaydım. Biraz ilerlediğimde babam ile kardeşimi gördüm. Babam Sooyoung'a bisiklet sürmesini öğretiyordu. Velihatların orda durdu. İçimde ufak duygusal kırıntısı belirmeye başlamıştı. Sooyoung onları izlediğimi anlamış olmalı ki bana doğru koşuyordu.
"Neden kahvaltı yapmadın?"
"Canım istemedi, siz ne yapıyorsunuz? Okulun yok mu?" Yavaşça babama doğru yürümeye başladık.
Sooyoung sevinçle babamın koluna girdi. "Bügün tatildeyiz, bisiklet binmeyi öğreticek babam" Organlarımdan birinde kopukluk hissetim.
Babamın dolu gözlerle bakmaya başladım.
"Hey! Neden ağlıyorsun?" Sooyoung beni fark etmesi zaman almamıştı.
"Çok şanslısın, senin bir baban var. Benim babam bisikleti düşe kalka öğrenmem gerektiğini söylemişti. Ama sen baban ile düşmeden sürüyorsun. Ne yazık ki ben düştüğümde yanımda kimse yoktu."
Anlaması için tane tane söyledim. Baekhyun yanımızda olduğunu şimdi anlamıştım. Sessizce arkamı döndüm gittim. Geliyorlar mı? Gitme diyen birisi de mi yok? Yoktu. Düşe kalka ögrenmiştim.
Arabaya gazlamıştım. Hiç umrunda değilsiniz. Nasıl olsa alıştım ben.
Okula girdiğimde. Sehun nun arabasına yaslanmış telefon ile uğraştığını gördüm. Arabayı park ettim. Kilitleyip çıktım hâlâ beni fark etmemişti. Yanına yürümeye başladım. Telefondan oyun oynuyordu. Hemde çiftlik oyunu.
"Sende mi ya!" Kulaklığı nın dibinde çığırmıştım. Rahatsız olur insan!
"Salak Chanyeol alıştırdı ya! Şu leveli geçersem ondan önde olurum." Yarış vardı. Baekhyunun arkadaşına benim Sehunumu yedirtmem ulan!
"Ver, senin yerine oynıcam sende ben oynadım dersin! Taktikleri nasıl geçeceğini söylicem"
"Oha! Cidden mi lan? Çok saol kız. Chanyeol gelince oyunu kapatırsın sorun olmaz"
"Hahaha alıştın bakıyorum da... Hadi içeriye girelim"
Okula geldiğime göre babam beni nasıl okuldan almamış diye neden aramaya çalıştım. Bu son senemiz olduğu içindir belki de. Fedakâr, iyi bir doktor olucam. Okula girdiğimde herkes Baekhyununa bakıp gülüyordu. Hayırdır?
Bileğimden biri çekince korktum. Baekhyun ego çöplüğü benim bileğimi tutuyordu. Herkes telefonları çıkartmış bizi çekiyordu.
"Bir sitede resmimi görürsem. Sizi cezalandırırım hepinizi şikayet ederim. Bırakın telefonları!" Tabi oğlum bizde böyle adımı kirletemem.
"Baban çok üzgün keşke öyle demeseydin!" Lan sen kim oluyorsun bana nasiyat veriyor.
"Ailen biri olunca hesap sor! Benim için bir yabancı dan başka biri degilsin bana nasiyat vermezsin! O kadar yanında kızların dururken onlar ile gönül eğlendirmediğin benim bu olayımla ilgilendiğin teşekkür. Derine inersen babana seni şikayet ederim.!" Kulağına yaklaştım. "Bizim ego yığını ağlıyor derim! Şunu bil ki herkes bana inanır!"
