Kore bügün kötüydü. Yağmurlu güne Merhaba!
Yavaşça odama girip kalın kıyafetler giydim.
"Günaydınnnn"
İşçilerden birisi ufak kızıyla birlikte gelmiş olmalı. Salondaki kızla oynamaya başladım.
"Özür dilerim, çocuk için"
"Neden özür diliyorsunuz? Ben olduğum sürece getirebilirsiniz bunun için lütfen özür dilemeyin!"
"Teşekkürler"
Çocuk ile oynuyordum. Baekhyun bir defa bile aramadı da. Sehun aramaktan telefonumun şarzını bitirmişti. Hep birlikte kahvaltı yapıp herzaman ki rutin ile birlikte topladık.
Hava yağmurlu olduğu için. Eve erken gitmelerini söyledim. Yemekler ziyan olmasın diye birazını evlerine götürmelerini istedim.
Doctor stanger izlemeye başladım. İlk bölümlerde hıçkırarak ağladım.
"Evet Sehun?"
"Ağlıyor musun?"
"Evet, sevdiği kız öldü."
"Ne saçmalıyorsun sen"
"Dizi de bir kısım"
"Salak mısın? Senin ki işleri pişirdi kahkahalarını duyuyormusun? Seni aradı mı?"
Söz vermişti...
"Biriyle öpüştü mü?"
Hayır de. Lütfen Hayır de.
"Hayır neden?"
"Söz verdi hemde 2 kez, içim rahatladı."
"Hah! Onu boşver sen nasılsın?"
"Hasta oluyorum galiba ya, üşüyorum"
"Lan koca evde hasta mı oldun?"
"Çatıda yattım, dün hava güzeldi sabaha karşı hava kötü oldu"
"Niye çatıya çıktın lan?"
"Kore ayaklarının altında resmen bunu kaçırırmıyım?"
"Hayır, istersen gelebilirim"
"Gelebilir misin? Hocalar?"
"İstesek çıkabiliriz"
"Oh ne güzel, yok ya zaten 1 gün kaldı."
"Emin misin? "
"Evet, kapatıyorum ben dramam başladı kendine dikkat et"
"Sende"
*
Telefon sesleri durmuyordu resmen. Ne oluyor deprem felan mı oldu.
Telefonu açtım 300 tane cevapsız arama vardı. Cüşş dedim. Lan ne oldu.
İnternete girdim.
ŞOK ŞOK ŞOK PRENS BAEKHYUN PRENSES TAEYEONU ALDATTI !!!
Ormanlık alandı. Daha izleyeceğim kapattım. Söz vermişti. Baekhyun 100 geçmiş cevapsız araması vardı. Haber şimdi olmuş. Merdivenleri bulanık gözlerle indim kapıya ambulans gelmişti. Haberciler kapıdaydı.
Şuan ne yapıcaktım. Giderim demiştim. Beni sevmediğini biliyordum. Ama benim adımı kirletmişti bir sürtük için. Ev telefonlarının kablolarını çektim.
Kral arıyordu.
"Alo? Taeyeon?"
"Efend-"
"Şimdi hiçbirşey yapma tamam Ambulansın geldiğini bilmiyorum iyi misin?"
"İyi geceler efendim"
Kapatım!
Hıçkırarak ağlıyordum. Resmen boğuldum öksürmeye başladım. Organlarım çıkıcak gibiydi.
Hayalerim için yaşıyordum. Hayalerim de bittiğine göre ölüyim mi? Kirleti adımı.
Kraliçe aramaya başladı.
"Alo? Tae? İyi misin?"
Baekhyun du. Gelmişti. Burdaydı.
"Beni dinle; Yemin ederim ki birşey yapmadım. Bu nasıl oldu bilmiyorum. Sana ihanet etmem. Bıraktım yemin ederim ki. İlaç katı herhalde dinle lütfen beni. Benim bir suçum olmadığını göstericem yemin ederim. Lütfen gitme.!"
'Aptal oğlum!' Babası öyle bir bağırıyordu ki sanki babasıyla konuşuyordum.
"Seni tek-"
Senin gibi pislikten hiçbirşey duymak istemiyorum. İhanet etmicekti. Bu erkekler neden empati kuramıyordu. Biz yapsak. Öldürüyorlar ama onlar yapınca...
Boşlukta hissediyorum, düştüm canım çok yanıyor. Yoğun bakıma girdim, artık kalkmak yoktu. Bu kadar acı beni kaldırabilir mi? Kim için yaşıyordum elimden tutucak kimim kaldı?
Belki, paran olursa mutlu olurdun. Eğlenceli hayatın olabilirdi. Bir yere gitmek için para biriktirmeye gerek kalmadan hemen giderdin ama en önemlisi o hevesle para biriktirmekmiş.
Düşmekten korkan seni nasıl sevebilirim? Nasıl yapabilirim. İnsanlar tutamadığı sözler neden verir ki. Kendine inanmıyorken nasıl aile kurabilicek ki?
Hayallerim tam anlamıyla söküldü. Dallarım hangi yöne savrulursa, o kadar acı cekicektim.
