Selam!!! Zaten kaç gündür ben 'Rota》Hayallerime' özel bölüm yazmayı planalıyordum ve yazdım da! İyi okumalar!!!
Not= Ada ve Erkan'ın çocuğunun ismi; Alara'dır...
Son olarak Alara'nın odasın da ki kirlileri de alıp çamaşır makinasına attım ve Alara'yı çağırdım.
Ada: Alara, annecim gelir misin bi yanıma bebeğim?
Alara: Anne, bilgisayar oynuyorum. Anne benim gözlük kutum nerede?!
Ada: Al, burada bak sana ne diyeceğim? Bu gün parka gidelim mi? Bak baba da gelir birazdan. Dede de gelir şimdi.
Babamla sadece ve sadece Alara için barışmıştım.
Alara: Olur!! Ama ben dede ile gitmek istiyorum. Hem belki, Yunus da gelir?
Ada: Yunus kim kızım ya? Daha kaç yaşındasın, ne sevgilisi? Ben bile on sekiz yaşım da sevgili yaptım!
Alara: Bana makyaj yapar mısın?
Ada: Peki madem. Geç şuraya.
İlk yüzüne krem sürdüm. Gözlerine biraz simli pembe far sürdüm. Dudaklarına da azıcık ruj ve lip gloss sürüp yanaklarına pembe allık sürdüm. Biraz parfüm sıkıp saçlarını balıksırtı stilinde ördüm.
Ada: Bitti.
Alara: Bakıyım! Hmm! Çok güzel olmuşum!! Teşekkür ederim!!
Babam ve Erkan geldiği zaman Alara gözlüklerini tutarak babamın yanına gitti.
Ada: Baba, Alara'yı parka götüre bilir misin? Özge'gil gelicekte.
Babası: Tamam kızım, hadi gel benim güzel prensesim.
Alara ve BABAM (!) gittikten sonra TV'nin başına geçtim, yemek programı açıp not tutmaya başladım. Kapı çaldığı zaman kapıyı Erkan'a açtırdım. Özge ve oğlu Mert Can'ı gördüm. Özge gerçekten çok değişmişti. Artık eski Özge'den eser yoktu. Çok daha pozitifdi.
Özge: Naber Ada?
Ada: İyi Özge, Ceren yok mu?
Ceren: Buradayım! Özge ile birlikte geldim. Ee, naber?
Ceren'in ise bi çocuğu yoktu. O her zaman bi çocuk yapmanın, aile kurmanın bazı şeyleri kısıtladığını söyleyip duruyordu. Belki doğru ola bilir, fakat çocuk gerçekten harika bi şeydi.
Özge: Mert Can, oğlum hadi Alara'nın yanına git bakalım.
Ada: Mert'cim, Alara dedesi ile birlikte parka gitti canım. İstersen, sen de parka gidebilirsin. Bak hemen şurası zaten. Tabii annen izin veri-
Özge: Oğlum git sen.
Mert Can: Tamam, anne suyumu versene.
Özge: Oğlum suyu ev de bıraktım, burada iç.
Mert Can: Of anne.
Özge: Anneye oflanmaz, anneye oflanmaz!
Ada: Tamam, sakin ol Özge. O daha çocuk.
***
Mutfaktan diğer tabakları da getirip sehpaların üstüne koyup yerime geçtim. Karşı koltukta sıkılmış bir biçim de oturan Özge'ye baktım.
Özge: Sağ ol canım ya.
Ada: Rica ederim. Eee, anlatın bakalım. Nabersiniz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ROTA》HAYALLERİM
Romance"Asıl, sen anlamıyorsun Erkan! Ben yıllarca İstanbul'da babamın emirlerine uyarak yaşadım! Anne acısı çekerek, sanki bir hapishanedeymişim gibi! Ve şimdi sende bana, benim numara yaptığımı düşündüğünü mü söylüyorsun?" "Ada, sen sadece kendini düşünü...
