Arkadaşlaar,sizi beklettiğim için özür dilerim.İyi okumaalar!
Ahh,artık babam hakkında konuşup canımı sıkmak istemiyorum.Üniversite için kaydımı yarın yaptıracaktım.Fakat,yarın değil de diğer gün kaydımı yaptırsam daha şahane olurdu.Ancak içimde hala kötü bir his var,babam kesin adam gönderip beni tekrar İstanbul'a götürecektir.Fakat ben buna müsade etmiycem.Hayatımı karartan adamların beni tekrar o hapishaneye götürmesini izin vermicem.Hayat çok zor!Bazen başına ne geleceğini hiç tahmin edemiyorsun,ve o iğrenç insanların hayatını karartmasına göz yumabiliyorsun.Ama artık,artık o insanlar yok.Sadece ve sadece ben varım.O yok.Babam yok!Eskiden,hayatın bana sunduklarını,elimin tersi ile bir bir iterdim.Ama artık hayatın bana sunduğu şansları değerlendiricem.Babamın bana yaptıklarını unutucam ve hayatıma bakıcam.Rahmetli annem hep şöyle derdi"Hayat bir imtihandır.Bazen kaybedersin,hayat sana 2. bir şans verir.Fakat bazen hayat şans filan vermez."Derdi,belkide 2.bir şansı hak ediyorumdur,belkide hak etmiyorumdur.
Bu hayat benim!Ve hep öyle kalacak.Kendi hayatımı kendim yaşayacağım!
Nasıl?Kısa,kısa ama güzel değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ROTA》HAYALLERİM
Romantizm"Asıl, sen anlamıyorsun Erkan! Ben yıllarca İstanbul'da babamın emirlerine uyarak yaşadım! Anne acısı çekerek, sanki bir hapishanedeymişim gibi! Ve şimdi sende bana, benim numara yaptığımı düşündüğünü mü söylüyorsun?" "Ada, sen sadece kendini düşünü...
