Bölümcük

157 7 1
                                    

   Fos fos oturmuş televizyon izliyordum.Ne maceralı bir hayatım vardı.Alkış bana.Elimden düşürmediğim telefonumun mesaj hanesine girip AsuDeniz'e "Nerdesin kız tatlış"diye mesaj attım.Beklemeyi sevmediğimi bilen cancağızım anında bana geri cevap olarak "Evdeyim."demişti.İnsan bir iki tatlı söz yazardı di mi ama.Bende istiyordum böyle şeyleri.Ama nerdee.Neyse biraz daha televizyona bakıp offlayarak odama çıktım.Yatakla küçük bir bakışma yaşayıp aklımdaki o yatma gibi düşünceleri başımı sallayıp uzaklaştırdım.Dolaptan salaş bir hırkamı çıkarıp giydim.Kulaklığımı takmış ve dinlediğim şarkıyı mırıldanarak ağır adımlarla ilerliyordum.Nakarat kısmına gelmiş ve sesimi bir ton yükseltip iyiden iyiye şarkıyı söylemeye başlamıştım.Ben yoluma böyle devam ederken yanımdan,kokusuyla insanı baştan çıkaracak bir beden geçti.Tempolu bi şekilde koşu yapıyor olmalıydı.Yanımdan bir kaç metre uzaklaştıktan sonra arkasına dönüp bana baktı.Ağzımı açmış ve biraz daha böyle kalırsa salyası akacak biçimde bende çocuğa bakıyordum.Bu bunu anlatamıyordum.O anki düşüncelerimi ifade edecek bi kelime bulamamıştım.Buldum!#Lütuf.Allah ın lütfu gibi bir şeydi bu çocuk.Tanrım başım dönüyor.

Bu bölüm kısaydı,çünkü girişi bilerek kısa yaptım ki heyecan artsın.Umarım öyle olmuştur.Size hitap etmek için müko kelimesini buldum.İlk bölümden.
*MÜKOLARIM*[(müko=mükemmel)bilmeyenler için]

PORTAKAL KOKUSUHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin