Our Fated Encounter [Completed]

Chapter 6

Bakit ganun na naman?

Ang lapit na naman ng mukha niya, pangalawa na 'to.

"Ganito na lang ba tayo? Alam kong ang gwapo ko pero hindi mo dapat ako tinititigan ng ganito baka mamaya matunaw ako."

"Ang kapal talaga ng mukha mo."

"Eh bakit di ka pa umiiwas? You know you could just take a picture. Ayaw pa kasi aminin eh."

Ngayon ko lang na realize na nasa parehong posisyon pa rin kami.

"Iiwas nalang ako at kung picturan ko man yang mukha mo, sigurado akong pwede gawing meme yung mukhang yun." sabi ko pa sabay iwas.

"Meme? More like a magazine cover." he confidently said.

"Argh!"

"Fiona ikaw ba yan?"

"Hindi pero si Shrek ka ba?

"Hindi rin."

"Eh anong tawag mo d'yan?" I asked pointing at him

"I'm the prince charming of your dreams." at may pakindat pa siya.

"As if," I stuck my tongue out at him to annoy him. "Could we please just get back to cooking?"

"Fine." sabi niya pa na may nakakalokong ngiti.

Talagang naiinis na talaga ako sa taong 'to.
Lord bakit ba kailangan pa 'tong mangyari?

Matapos ang mahabang panahon at natapos na nga kaming magluto. Salamat naman.

"Nerd!"
"Nerd!"
"Nerd!"

Paulit-ulit niya pang tawag. Bahala ka diyan!

"Nerd!"
"Nerd!"
"Nerd!"

Narinig ko siyang napabuntong hinga, "Fine, Stella!!"

"Yes?" I finally answered.

"Ngayon mo lang ba narinig na tinatawag kita?"parang naiinis niya pang tanong.

"Eh sa ngayon ko lang naman narinig na tinawag ang pangalan ko."

"Tch."

"Anu ba kasi yun?" Yes! Mukhang nainis ko nga siya. Success for me.

"All I wanted to say is to please prepare the table so that we could eat."

"Okay." I simply replied with a smile on my face. Of course it's my success afterall.

I prepared the table then we proceeded to eating the food we cooked earlier.

Nauna na siyang umupo kaya sumunod na rin ako.

"Sinabi ko bang umupo ka? Hindi naman diba?" at nagtataray na siya ngayon.

Bahala siya diyan na magtaray kaya tumayo nalang ako.

"Uwwi na lang pala ako." paalam ko pa sa kanya at aalis na sana sa dining area.

"Sit." he told me in a demanding tone.

Wala akong magawa kaya sumunod na lang ako. Mahirap na at baka magsumbong pa 'to ng kung ano ano. 

Naupo na ako pero hindi muna ako kumain. Habang yung isa diyan ay sarap na sarap na sa kinakain. Bigla siyang tumigil at tumingin sa akin. 

"Eh ba't di ka pa kumakai? Hinihintay mo pa bang lumipad yung pagkain sa bibig mo?" pagtataray niya pa ulit pero di ko parin pinansin. "Mukhang gusto mo pa atang subuan kita. Sana sinabi mo na lang kasi."

"Sabi ko nga kakain na ako."

"Good dog." tsk mang-iinis na naman ata 'to.

"Tss,hindi ako aso."

"Eh ano kanaman, bruha?"

"Hindi,eh ikaw, ano ka? Engkanto?" kayang makipagsagutan sa kanya bahala siya.

"Hindi rin, kumain ka na nga lang." sabi niya pa at tumigil na nga,"We'll start later, okay?"

"Okay, but could we do just one hour? I just want to rest."

"Sure, make sure you get enough rest after."

"Thank you." See he could show a bit of consideration sometimes.

We finished eating silently because he didn't try to annoy me again after that.
"Let me wash the dishes." I volunteered.

"Wag na hayaan mo na lang yan diyan. Babalikan ko nalang yan mamaya, tara."

Tumango nalang ako at sumunod sa kanya paakyat sa kwarto niya.

He quietly placed his things on the table at nilabas ko na rin yung assignments namin para naman magawa rin.

And then we started the session after a while.

A/N:

*EDIT